17. แล้วนำไม้ทั้งสองรวมเข้าเป็นอันเดียว เพื่อเป็นไม้อันเดียวกันในมือของเจ้า
18. และเมื่อคนในชนชาติเจ้ากล่าวกับเจ้าว่า ‘ท่านจะไม่บอกให้เรารู้หรือว่า สิ่งนี้หมายความว่าอะไร?’
19. จงกล่าวกับพวกเขาว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า ดูสิ เรากำลังจะเอาไม้ของโยเซฟ (ซึ่งอยู่ในมือของเอฟราอิม) และของเผ่าต่างๆ ของอิสราเอลที่ผูกพันกับเขา และเราจะเอาไม้ของยูดาห์มา แล้วทำให้เป็นไม้อันเดียวกัน และจะเป็นไม้อันเดียวในมือของเรา
20. เมื่อไม้ทั้งสองที่เจ้าเขียนนั้นอยู่ในมือเจ้าต่อหน้าต่อตาเขาทั้งหลาย
21. ก็จงกล่าวกับเขาว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า ดูสิ เราจะนำคนอิสราเอลมาจากท่ามกลางบรรดาประชาชาติที่พวกเขาได้เข้าไปอยู่ด้วยนั้น และจะรวบรวมเขามาจากรอบด้าน แล้วนำเขามายังแผ่นดินของเขาเอง
22. และเราจะทำให้พวกเขาเป็นประชาชาติเดียวในแผ่นดินนั้นที่บนภูเขาทั้งหลายของอิสราเอล และจะมีกษัตริย์องค์เดียวเป็นกษัตริย์อยู่เหนือเขาทั้งหมด พวกเขาจะไม่เป็นสองประชาชาติอีกต่อไป และจะไม่แยกเป็นสองราชอาณาจักรอีกต่อไป
23. และพวกเขาจะไม่ทำตัวให้เป็นมลทินด้วยรูปเคารพ หรือด้วยสิ่งน่าสะอิดสะเอียนของเขา หรือด้วยการล่วงละเมิดทุกอย่างของเขาอีกต่อไป แต่เราจะช่วยเขาให้พ้นจากบาปในที่อาศัยของพวกเขานั้น และเราจะชำระเขา แล้วพวกเขาจะเป็นประชากรของเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของเขา
24. “ดาวิดผู้รับใช้ของเราจะเป็นกษัตริย์เหนือเขาทั้งหลายและเขาทุกคนจะมีผู้เลี้ยงเดียวกัน เขาจะดำเนินตามกฎหมายของเรา และรักษากฎเกณฑ์ของเรา ทั้งทำตาม
25. เขาทั้งหลายจะอาศัยอยู่ในแผ่นดินที่เราได้ให้แก่ยาโคบผู้รับใช้ของเรา ซึ่งบรรดาบรรพบุรุษของพวกเจ้าอาศัยอยู่ พวกเขาและลูกของเขา รวมทั้งหลานของเขาจะอาศัยอยู่ที่นั่นเป็นนิตย์ และดาวิดผู้รับใช้ของเราจะเป็นเจ้านายของเขาเป็นนิตย์