12. เออ เราจะให้คนมาเดินบนเจ้า คืออิสราเอลประชากรของเรา เขาทั้งหลายจะได้เจ้าเป็นกรรมสิทธิ์ และเจ้าจะเป็นมรดกของเขาทั้งหลาย และเจ้าจะไม่ทำให้เขาโศกเศร้าเรื่องลูกอีกต่อไป
13. “พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า เพราะคนกล่าวกับเจ้าว่า ‘เจ้ากินคน และเจ้าทำให้ประชาชาติของเจ้าโศกเศร้าเรื่องลูก’
14. เพราะฉะนั้น เจ้าจะไม่กินคน และไม่ทำให้ประชาชาติของเจ้าโศกเศร้าเรื่องลูกอีกเลย พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ
15. เราจะไม่ให้เจ้าได้ยินคำเยาะเย้ยของประชาชาติต่างๆ อีก และเจ้าไม่ต้องทนรับความขายหน้าของชนชาติทั้งหลายอีก และจะไม่ทำให้ประชาชาติของเจ้าสะดุดอีกเลย” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ
16. พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าอีกว่า
17. “บุตรมนุษย์เอ๋ย เมื่อพงศ์พันธุ์อิสราเอลอาศัยอยู่ในแผ่นดินของตน เขาทำให้แผ่นดินเป็นมลทินด้วยวิถีและการกระทำของเขา ความประพฤติของเขาต่อหน้าเราก็เหมือนมลทินอันเกิดจากประจำเดือน
18. เพราะฉะนั้น เราจึงระบายความโกรธของเราออกเหนือเขา ด้วยเรื่องโลหิตซึ่งเขาได้ทำให้ตกบนแผ่นดิน ด้วยเรื่องรูปเคารพซึ่งเขาทำให้แผ่นดินนั้นเป็นมลทิน
19. เราจึงกระจายพวกเขาไปท่ามกลางบรรดาประชาชาติ และให้เขากระจัดกระจายไปตามประเทศต่างๆ เราพิพากษาเขาตามวิถีและการกระทำของเขา
20. แต่เมื่อพวกเขาไปยังบรรดาประชาชาติ ไม่ว่าไปถึงไหน เขาก็ทำให้นามบริสุทธิ์ของเราเสื่อมเกียรติ เพราะคนกล่าวขวัญถึงพวกเขาว่า ‘คนเหล่านี้เป็นประชากรของพระยาห์เวห์ ถึงกระนั้นเขายังต้องออกไปจากแผ่นดินของพระองค์’
21. แต่เรายังเป็นห่วงนามบริสุทธิ์ของเรา ซึ่งพงศ์พันธุ์อิสราเอลทำให้เสื่อมเกียรติท่ามกลางประชาชาติที่เขาตกไปอยู่นั้น