10. “เพราะเจ้ากล่าวว่า ‘ประชาชาติทั้งสองนี้และแผ่นดินทั้งสองนี้จะต้องเป็นของข้า เราจะเอามันมาเป็นกรรมสิทธิ์ ถึงแม้พระยาห์เวห์สถิตที่นั่น’
11. เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า เรามีชีวิตอยู่แน่นอนอย่างไร เราจะทำต่อเจ้าตามความโกรธแค้นและความอิจฉาของเจ้า ซึ่งเจ้าแสดงต่อพวกเขาเพราะความเกลียดชังของเจ้า แล้วเราจะสำแดงตัวเราให้เป็นที่รู้จักในหมู่พวกเขาเมื่อเราพิพากษาเจ้า
12. แล้วเจ้าจะรู้ว่า เรา ยาห์เวห์ได้ยินคำเหยียดหยามทั้งหมดของเจ้า ซึ่งเจ้าได้พูดต่อสู้ภูเขาทั้งหลายแห่งอิสราเอลว่า ‘มันถูกทิ้งให้ร้างเปล่า มันถูกมอบไว้ให้เรากัดกิน’
13. เจ้าคุยข่มเราด้วยปากของเจ้า และว่ากล่าวเราอีกมากมาย เราได้ยินหมดแล้ว
14. พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า ขณะที่ทั้งพิภพร่าเริง เราจะทำให้เจ้าร้างเปล่า
15. เช่นเดียวกับที่เจ้าร่าเริงเมื่อมรดกของพงศ์พันธุ์อิสราเอลนั้น ต้องถูกทำให้ร้างเปล่าไป เราก็จะทำเช่นนั้นกับเจ้า โอ ภูเขาเสอีร์และเอโดมทั้งหมด คือทั้งหมดของมันจะเป็นที่ร้างเปล่า แล้วพวกเขาจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์”