1. พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า
2. “บุตรมนุษย์เอ๋ย จงเผยพระวจนะกล่าวโทษพวกผู้เลี้ยงแกะของอิสราเอล จงเผยพระวจนะ จงกล่าวกับพวกเขา คือพวกผู้เลี้ยงแกะว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า วิบัติแก่พวกผู้เลี้ยงแกะของอิสราเอลที่เลี้ยงแต่ตัวเอง ผู้เลี้ยงแกะย่อมเลี้ยงฝูงแกะไม่ใช่หรือ?
3. เจ้าทั้งหลายกินไขมัน พวกเจ้าคลุมกายด้วยขนแกะ เจ้าฆ่าแกะตัวอ้วนๆ เจ้าไม่ได้เลี้ยงดูแกะ
4. ตัวที่อ่อนเพลียเจ้าก็ไม่ได้เสริมกำลัง ตัวที่เจ็บเจ้าก็ไม่ได้รักษา ตัวที่กระดูกหักเจ้าก็ไม่ได้พันผ้า ตัวที่หลงทางไปเจ้าก็ไม่ได้ไปตามกลับมา ตัวที่หายไปเจ้าก็ไม่ได้เสาะหา แต่เจ้าได้ควบคุมแกะทั้งหลายด้วยการบังคับ และด้วยความเกรี้ยวกราด
5. ดังนั้นพวกมันจึงกระจัดกระจายไปหมด เพราะไม่มีผู้เลี้ยง และเมื่อกระจัดกระจายไป พวกมันก็ไปเป็นอาหารของสัตว์ป่าทั้งหมด
6. แกะของเราเร่ร่อนไปตามภูเขาทุกลูกและตามเนินเขาสูง เออ แกะของเรากระจัดกระจายไปทั่วพื้นพิภพ ไม่มีใครเที่ยวค้นหาและไม่มีใครเสาะหาพวกมัน”
7. “เพราะฉะนั้น ผู้เลี้ยงแกะทั้งหลาย จงฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์
8. พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า เรามีชีวิตอยู่แน่นอนอย่างไร เพราะว่า แกะของเราได้กลายเป็นเหยื่อ และแกะของเรากลายเป็นอาหารของสัตว์ป่าทั้งหมดเพราะไม่มีผู้เลี้ยงแกะ และเพราะพวกผู้เลี้ยงแกะของเราไม่ได้ค้นหาแกะของเรา แต่ผู้เลี้ยงแกะพวกนั้นเลี้ยงตัวเขาเอง และไม่ได้เลี้ยงแกะของเรา
9. เพราะฉะนั้น ผู้เลี้ยงแกะทั้งหลาย จงฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์
10. พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เราเป็นปฏิปักษ์กับพวกผู้เลี้ยงแกะ และเราจะเรียกร้องเอาแกะของเราจากมือพวกเขา และให้เขาหยุดเลี้ยงแกะ พวกผู้เลี้ยงแกะจะไม่ได้เลี้ยงตัวเองอีกต่อไป เราจะช่วยแกะของเราให้พ้นจากปากของพวกเขา เพื่อไม่ให้แกะเป็นอาหารของเขา