18. เวลากลางวันที่เมืองทาปานเหสจะมืดทึบเมื่อเราทำลายแอกของอียิปต์และอานุภาพอันผยองของเมืองนั้นจะสิ้นสุดลงจะมีเมฆมาคลุมเมืองนั้นไว้และคนเมืองนั้นจะตกไปเป็นเชลย
19. เมื่อเราทำการพิพากษาอียิปต์พวกเขาจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์”
20. เมื่อวันที่ 7 เดือนที่ 1 ในปีที่ 11 พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า
21. “บุตรมนุษย์เอ๋ย เราได้หักแขนของฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์ และนี่แน่ะ แขนนั้นไม่ได้ถูกพันไว้เพื่อการรักษา หรือหุ้มไว้ในผ้าพันแผลเพื่อให้แข็งแรงพอจะเหวี่ยงดาบได้อีก
22. เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า ดูสิ เราเป็นปฏิปักษ์กับฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์ เราจะหักแขนของเขา ทั้งแขนที่ยังแข็งแรงและแขนที่หักแล้วนั้น เราจะทำให้ดาบหลุดจากมือของเขา
23. เราจะให้คนอียิปต์กระจัดกระจายไปอยู่ท่ามกลางประชาชาติ และกระจายพวกเขาไปตามประเทศต่างๆ
24. และเราจะเสริมกำลังแขนของกษัตริย์แห่งบาบิโลน และเอาดาบของเราใส่มือเขา แต่เราจะหักแขนของฟาโรห์ และฟาโรห์จะคร่ำครวญต่อหน้าเขาอย่างการคร่ำครวญของคนที่บาดเจ็บอย่างฉกรรจ์
25. เราจะเสริมกำลังแขนของกษัตริย์แห่งบาบิโลน แต่แขนของฟาโรห์จะตก แล้วเขาทั้งหลายจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์ เมื่อเราเอาดาบของเราใส่มือของกษัตริย์แห่งบาบิโลน เขาจะยื่นมันออกต่อสู้แผ่นดินอียิปต์
26. และเราจะให้คนอียิปต์กระจัดกระจายอยู่ท่ามกลางประชาชาติทั้งหลาย และกระจายพวกเขาไปยังประเทศต่างๆ แล้วเขาจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์”