24. เขาทั้งหลายค้าขายกับเจ้าในตลาดของเจ้าด้วยเสื้อผ้าที่งดงาม เสื้อคลุมผ้าสีฟ้า และเสื้อปักลวดลาย ทั้งพรมที่ทำด้วยด้ายสีต่างๆ มัดไว้แน่นด้วยเชือก
25. เรือทั้งหลายของเมืองทารชิชเดินทางไปค้าขายให้กับเจ้า“ดังนั้น เจ้าจึงบรรทุกจนเต็มและหนักมากๆในใจกลางของทะเล
26. พวกฝีพายของเจ้านำเจ้าออกไปยังทะเลอันกว้างใหญ่ลมตะวันออกทำให้เจ้าอับปางที่ใจกลางของทะเล
27. ทรัพย์สินของเจ้า ของขายของเจ้า และสินค้าของเจ้าลูกเรือของเจ้า และกะลาสีของเจ้าช่างซ่อมรอยรั่วของเจ้า คนขายสินค้าของเจ้านักรบทั้งหมดของเจ้าผู้อยู่ในเจ้าพร้อมกับพลพรรคทั้งหมดของเจ้าที่อยู่ท่ามกลางเจ้าก็จมลงยังใจกลางทะเลในวันที่เจ้าล่มจม
28. ดินแดนชนบทก็สั่นสะท้านเมื่อได้ยินเสียงร่ำร้องของกะลาสีของเจ้า
29. พวกที่ถือกรรเชียงทุกคนต่างขึ้นมาจากเรือของเขาพวกลูกเรือและกะลาสีก็มายืนอยู่บนฝั่งทั้งหมด
30. และร่ำร้องเพราะเจ้าและร้องไห้ด้วยความขมขื่นพวกเขาโปรยฝุ่นขึ้นศีรษะเขาและกลิ้งเกลือกอยู่บนกองขี้เถ้า
31. พวกเขาโกนศีรษะเพื่อเจ้าและเอาผ้ากระสอบคาดเอวไว้เขาร้องไห้เพราะเจ้าด้วยจิตใจที่ขมขื่นและคร่ำครวญด้วยความขมขื่น
32. ในการร่ำไห้นั้น เขากล่าวบทคร่ำครวญเพื่อเจ้าและร้องคร่ำครวญเพื่อเจ้าว่า‘มีผู้ใดเหมือนเมืองไทระที่เงียบเหงาอยู่กลางทะเล?