1. อยู่มาในวันที่ 10 เดือนที่ 5 ในปีที่ 7 พวกผู้ใหญ่ของอิสราเอลบางคนมาทูลถามพระยาห์เวห์ และพวกเขานั่งอยู่ข้างหน้าข้าพเจ้า
2. และพระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า
3. “บุตรมนุษย์เอ๋ย จงพูดกับพวกผู้ใหญ่ของอิสราเอล และกล่าวกับพวกเขาว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า พวกเจ้าจะมาถามเราหรือ? พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ เรามีชีวิตอยู่แน่นอนอย่างไร เราจะไม่ยอมให้พวกเจ้ามาถามเรา
4. เจ้าจะพิพากษาพวกเขาหรือไม่? บุตรมนุษย์เอ๋ย เจ้าจะพิพากษาพวกเขาหรือไม่? จงให้เขาทั้งหลายรู้ถึงความน่าสะอิดสะเอียนของบรรพบุรุษเขา
5. และจงกล่าวกับพวกเขาว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า ในวันนั้นที่เราเลือกสรรอิสราเอลไว้ เราปฏิญาณต่อพงศ์พันธุ์ของวงศ์วานยาโคบ โดยสำแดงตัวเราให้พวกเขารู้จักในแผ่นดินอียิปต์ เราปฏิญาณกับเขาว่า ‘เรายาห์เวห์เป็นพระเจ้าของพวกเจ้า’
6. ในวันนั้นที่เราปฏิญาณต่อเขาว่า ‘เราจะนำพวกเขาออกจากแผ่นดินอียิปต์ ไปยังแผ่นดินที่เราหาให้เขาทั้งหลาย เป็นแผ่นดินที่มีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลบริบูรณ์ เป็นแผ่นดินงามที่สุดของแผ่นดินทั้งหมด’
7. และเรากล่าวแก่เขาว่า ‘พวกเจ้าแต่ละคนจงทิ้งสิ่งที่น่าขยะแขยงซึ่งนัยน์ตาของเจ้าจ้องมองอยู่เสีย อย่าทำตัวเจ้าให้มลทินไปด้วยรูปเคารพของอียิปต์ เราคือยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเจ้า’
8. แต่เขาทั้งหลายกบฏต่อเราและไม่ยอมเชื่อฟังเรา เขาทั้งหลายไม่ได้ละทิ้งสิ่งที่น่าขยะแขยงซึ่งนัยน์ตาของเขาทุกคนจ้องมองอยู่นั้น และพวกเขาก็ไม่ได้ละทิ้งรูปเคารพของชาวอียิปต์“แล้วเรากล่าวว่า เราจะระบายความโกรธของเราออกเหนือพวกเขา และให้ความกริ้วของเราที่มีต่อเขาออกมาจนหมดท่ามกลางแผ่นดินอียิปต์