13. “บุตรมนุษย์เอ๋ย เมื่อแผ่นดินหนึ่งทำบาปต่อเราโดยประพฤติการทรยศยิ่ง แล้วเราเหยียดมือของเราออกต่อสู้แผ่นดินนั้น และทำลายอาหารหลัก ทั้งส่งการกันดารอาหารมาที่แผ่นดินนั้น และเราทำลายมนุษย์และสัตว์เสียจากแผ่นดินนั้น
14. ถึงแม้ว่าคนทั้งสามนี้ คือโนอาห์ ดาเนียลและโยบจะอยู่ในนั้น พวกเขาจะช่วยเฉพาะชีวิตของพวกเขาได้ด้วยความชอบธรรมของเขา พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ
15. ถ้าเราทำให้สัตว์ร้ายเข้าไปในแผ่นดินนั้น แล้วทำให้ผู้คนหมดไป และมันกลายเป็นที่ร้างเปล่าเนื่องด้วยไม่มีผู้คนเดินผ่านเพราะสัตว์นั้น
16. พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า เรามีชีวิตอยู่แน่อย่างไร แม้ว่าคนทั้งสามนี้อยู่ในนั้น พวกเขาก็ไม่อาจช่วยบุตรชายหรือบุตรสาวให้รอดได้ เฉพาะพวกเขาเท่านั้นจะรอด แต่แผ่นดินนั้นจะร้างเปล่า
17. หรือถ้าเรานำดาบมายังแผ่นดินนั้น แล้วกล่าวว่า ให้ดาบผ่านข้ามแผ่นดินนั้น เราจะทำลายมนุษย์และสัตว์จากแผ่นดินนั้น
18. พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า เรามีชีวิตอยู่แน่อย่างไร แม้คนทั้งสามนี้จะอยู่ในนั้น พวกเขาก็ไม่อาจช่วยบุตรชายหรือบุตรสาวให้รอดได้ เฉพาะตัวพวกเขาเท่านั้นจะรอด
19. หรือถ้าเราส่งโรคระบาดเข้ามาในแผ่นดินนั้น และระบายความโกรธของเราออกเหนือเมืองนั้นด้วยการนองเลือด เพื่อกำจัดมนุษย์และสัตว์จากแผ่นดินนั้นเสีย
20. ถึงแม้ว่าโนอาห์ ดาเนียลและโยบอยู่ในนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า เรามีชีวิตอยู่แน่อย่างไร พวกเขาก็ไม่อาจช่วยบุตรชายและบุตรสาวให้รอดได้ พวกเขาจะช่วยเฉพาะชีวิตของเขาได้ด้วยความชอบธรรมของเขา
21. “เพราะพระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า ยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด เมื่อเราส่งภัยแห่งการพิพากษาร้ายแรงทั้งสี่ประการของเราคือ ดาบ การกันดารอาหาร สัตว์ร้ายและโรคระบาดมาเหนือเยรูซาเล็ม เพื่อกำจัดมนุษย์และสัตว์เสียจากนครนั้น
22. นี่แน่ะ จะมีคนรอดตายเหลืออยู่ในนั้น บุตรชายและบุตรสาวทั้งหลายของเขาจะถูกนำออกมา เขาทั้งหลายออกมายังพวกเจ้า และพวกเจ้าจะเห็นวิถีชีวิตและการกระทำของพวกเขา แล้วพวกเจ้าจะเบาใจในเรื่องการร้ายซึ่งเราได้นำมาเหนือเยรูซาเล็ม คือทุกสิ่งที่เรานำมาเหนือนครนั้น