1. พวกผู้อาวุโสของอิสราเอลบางคนมาหาข้าพเจ้า และมานั่งอยู่ต่อหน้าข้าพเจ้า
2. แล้วพระวจนะของพระยาห์เวห์มาถึงข้าพเจ้าว่า
3. “บุตรมนุษย์เอ๋ย คนพวกนี้ตั้งรูปเคารพของเขาไว้ในใจ และวางสิ่งสะดุดให้ล้มลงในบาปไว้ข้างหน้าเขา เราควรจะยอมให้พวกเขาถามเราหรือ?
4. เพราะฉะนั้น จงพูดกับพวกเขาและกล่าวกับเขาว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า คนหนึ่งคนใดในพงศ์พันธุ์อิสราเอลที่ตั้งรูปเคารพของเขาไว้ในใจ และวางสิ่งสะดุดให้ล้มลงในบาปไว้ข้างหน้าเขา แล้วมาหาผู้เผยพระวจนะ เราคือยาห์เวห์จะตอบสนองเขาที่มาด้วยรูปเคารพมากมายของเขานั้น
5. เพื่อเราจะได้ยึดจิตใจของพงศ์พันธุ์อิสราเอลทุกคนผู้เหินห่างจากเราเนื่องด้วยรูปเคารพของเขา
6. “เพราะฉะนั้น จงพูดกับพงศ์พันธุ์อิสราเอลว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า จงกลับใจและหันออกจากรูปเคารพของพวกเจ้าเสีย และจงหันหน้าของพวกเจ้าออกจากสิ่งน่าสะอิดสะเอียนของเจ้า
7. เพราะว่าคนหนึ่งคนใดในพงศ์พันธุ์อิสราเอล หรือในพวกคนต่างด้าวที่อาศัยอยู่ในอิสราเอล ซึ่งแยกตัวเขาจากเรา และตั้งรูปเคารพของเขาไว้ในใจของเขา และวางสิ่งสะดุดให้ล้มลงในบาปไว้ข้างหน้าเขา แล้วยังมาหาผู้เผยพระวจนะเพื่อขอถามจากเราเพื่อตัวเขาเอง เราคือยาห์เวห์จะตอบสนองเขาเอง
8. และเราจะมุ่งหน้าของเราต่อสู้คนนั้น เราจะทำให้เขาเป็นสัญลักษณ์และเป็นขี้ปาก และเราจะกำจัดเขาเสียจากท่ามกลางประชากรของเรา แล้วเจ้าจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์
9. และถ้าผู้เผยพระวจนะถูกชักนำให้กล่าวคำหนึ่งคำใด เราคือพระยาห์เวห์ได้ชักนำผู้เผยพระวจนะคนนั้น และเราจะเหยียดมือของเราออกต่อสู้เขา และจะทำลายเขาจากท่ามกลางอิสราเอลประชากรของเรา
10. เขาทั้งหลายจะต้องแบกรับโทษบาปของเขา โทษของผู้มาถามและโทษของผู้เผยพระวจนะจะเหมือนกัน
11. เพื่อว่าพงศ์พันธุ์อิสราเอลจะไม่หลงเจิ่นไปจากเราอีก และจะไม่ทำตัวให้มลทินด้วยการล่วงละเมิดทุกอย่างของเขาอีก แล้วเขาทั้งหลายจะเป็นประชากรของเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของเขา” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ
12. และพระวจนะของพระยาห์เวห์มาถึงข้าพเจ้าว่า
13. “บุตรมนุษย์เอ๋ย เมื่อแผ่นดินหนึ่งทำบาปต่อเราโดยประพฤติการทรยศยิ่ง แล้วเราเหยียดมือของเราออกต่อสู้แผ่นดินนั้น และทำลายอาหารหลัก ทั้งส่งการกันดารอาหารมาที่แผ่นดินนั้น และเราทำลายมนุษย์และสัตว์เสียจากแผ่นดินนั้น