5. แล้วพระวิญญาณของพระยาห์เวห์ลงมาบนข้าพเจ้า และพระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า จงกล่าวเถิดว่า พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย พวกเจ้าพูดเช่นนี้ และเรารู้สิ่งที่อยู่ในความคิดของพวกเจ้า
6. เจ้าได้ทวีคนที่เจ้าได้ฆ่าในนครนี้ และทิ้งคนถูกฆ่าไว้เต็มถนน
7. เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า พวกคนที่เจ้าได้ฆ่าซึ่งเจ้าทิ้งไว้ในนครนี้เป็นเนื้อ และนครนี้เป็นหม้อ แต่พวกเจ้าจะถูกนำออกมาจากนคร
8. พวกเจ้ากลัวดาบ แต่เราจะนำดาบมาเหนือพวกเจ้า” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ
9. “เราจะนำพวกเจ้าออกมาจากนคร แล้วมอบเจ้าไว้ในมือคนต่างด้าวและนำการพิพากษาโทษมายังพวกเจ้า
10. พวกเจ้าจะล้มลงด้วยดาบ เราจะพิพากษาโทษเจ้าที่พรมแดนอิสราเอล แล้วเจ้าจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์
11. นครนี้จะไม่ใช่หม้อของพวกเจ้า และเจ้าไม่ใช่เนื้อในนั้น เราจะพิพากษาโทษเจ้าที่พรมแดนอิสราเอล
12. และพวกเจ้าจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์ พวกเจ้าไม่ได้ดำเนินตามกฎเกณฑ์ของเรา หรือทำตามกฎหมายของเรา แต่ได้ทำตามกฎหมายของประชาชาติทั้งหลายที่อยู่รอบๆ เจ้า”
13. อยู่มาเมื่อข้าพเจ้ากำลังเผยพระวจนะ ปาลิติยาห์บุตรเบไนยาห์ก็เสียชีวิต แล้วข้าพเจ้าก็ซบหน้าลงถึงดินร้องเสียงดังว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้านาย พระองค์จะทรงทำให้คนอิสราเอลที่เหลืออยู่นั้นหมดสิ้นไปหรือ?”
14. แล้วพระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า
15. “บุตรมนุษย์เอ๋ย พี่น้องของเจ้า คือพี่น้องของเจ้าที่เป็นเครือญาติและพงศ์พันธุ์อิสราเอลทั้งหมด ซึ่งเป็นพวกที่ชาวเยรูซาเล็มเคยกล่าวว่า ‘เขาทั้งหลายได้เหินห่างไปจากพระยาห์เวห์ เราจึงได้รับมอบแผ่นดินนี้ไว้เป็นกรรมสิทธิ์’