12. แล้วทูตสวรรค์ของพระยาห์เวห์กล่าวว่า ‘ข้าแต่พระยาห์เวห์จอมทัพ อีกนานเท่าใด พระองค์จะไม่ทรงเมตตากรุงเยรูซาเล็มและเมืองอื่นๆ แห่งยูดาห์ ซึ่งพระองค์ก็กริ้วมา 70 ปีแล้วพระเจ้าข้า?’
13. และพระยาห์เวห์ทรงตอบทูตสวรรค์ผู้ที่สนทนากับข้าพเจ้า เป็นถ้อยคำที่แสดงความเมตตาและชูใจ
14. ทูตสวรรค์ผู้ที่สนทนาอยู่กับข้าพเจ้าจึงกล่าวแก่ข้าพเจ้าว่า ‘จงร้องประกาศว่า พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า เรามีความหวงแหนกรุงเยรูซาเล็ม คือกรุงศิโยนเป็นอย่างยิ่ง
15. เราโกรธประชาชาติมากที่อยู่อย่างสบายๆ เพราะเมื่อเราโกรธแต่น้อย เขาทำให้เหตุการณ์ยากลำบากมากขึ้น
16. เพราะฉะนั้นพระยาห์เวห์จึงตรัสว่า เราจะกลับมายังกรุงเยรูซาเล็มด้วยความกรุณา พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า เราจะต้องให้มีการสร้างนิเวศของเราขึ้นไว้ในนั้นและขึงเชือกวัดไว้เหนือกรุงเยรูซาเล็ม
17. จงร้องประกาศอีกว่า พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า เมืองของเราจะไพบูลย์ท่วมท้นไปด้วยความมั่งคั่งอีก และพระยาห์เวห์จะปลอบศิโยนและเลือกสรรกรุงเยรูซาเล็มอีกครั้งหนึ่ง’ ”
18. “ข้าพเจ้าเงยหน้าขึ้นแลเห็น นี่แน่ะ มีเขาสัตว์ 4 เขา
19. ข้าพเจ้าจึงถามทูตสวรรค์ที่สนทนาอยู่กับข้าพเจ้าว่า ‘เหล่านี้คืออะไร?’ ท่านจึงตอบข้าพเจ้าว่า ‘เหล่านี้คือเขาสัตว์ที่ขวิดยูดาห์ อิสราเอล และเยรูซาเล็มให้กระจัดกระจายไป’
20. แล้วพระยาห์เวห์จึงทรงสำแดงให้ข้าพเจ้าเห็นช่างเหล็ก 4 คน
21. และข้าพเจ้าจึงถามว่า ‘คนเหล่านี้มาทำอะไรกัน?’ พระองค์ทรงตอบว่า ‘เขาสัตว์เหล่านี้มาขวิดยูดาห์ให้กระจัดกระจายไป จนไม่มีใครยกศีรษะขึ้นได้อีก และช่างเหล่านี้มาทำให้เขาสัตว์หวาดกลัว เพื่อจะเหวี่ยงเขาแห่งประชาชาติลง คือชาติทั้งหลายที่ยกเขาของตนมาขวิดแผ่นดินยูดาห์ทำให้กระจัดกระจายไป’