19. เพราะได้ยินเสียงคร่ำครวญจากศิโยน‘พวกเราล่มจมแล้วเราแสนจะอับอายเพราะเราต้องออกจากแผ่นดินเพราะเขาได้ทำลายที่อาศัยของเราลง’ ”
20. พวกผู้หญิงเอ๋ย จงฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์และให้หูของพวกเจ้ารับพระวจนะจากพระโอษฐ์ของพระองค์จงสอนบทคร่ำครวญแก่บุตรีของเจ้าจงสอนเพลงไว้อาลัยแก่เพื่อนบ้านของเธอทุกคน
21. เพราะความตายได้เข้ามาทางหน้าต่างของเรามันเข้ามาในวังทั้งหลายของเราตัดเด็กๆ ออกเสีย จากถนนหนทางและตัดหนุ่มๆ ออกเสียจากลานเมือง
22. จงพูดว่า “พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่าศพมนุษย์จะเกลื่อนกลาดเหมือนมูลสัตว์ตามพื้นทุ่งเหมือนฟ่อนข้าวที่หล่นตามหลังผู้เกี่ยวและไม่มีใครจะเก็บ”
23. “พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า อย่าให้ผู้มีปัญญาอวดสติปัญญาของตน อย่าให้ชายฉกรรจ์อวดความเข้มแข็งของตน อย่าให้คนมั่งมีอวดความมั่งคั่งของตน
24. แต่ให้ผู้อวดอวดสิ่งนี้ คือการที่เขาเข้าใจและรู้จักเราว่าเราคือพระยาห์เวห์ ผู้สำแดงความรักมั่นคง ความยุติธรรม และความชอบธรรมในโลก เพราะเราพอใจในสิ่งเหล่านี้” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
25. “พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ วันเวลากำลังจะมาถึงแล้ว เมื่อเราจะลงโทษทุกคนที่เข้าสุหนัตเพียงเนื้อหนังคือ
26. คนอียิปต์ คนยูดาห์ คนเอโดม คนอัมโมน คนโมอับและทุกคนที่อาศัยอยู่ในถิ่นทุรกันดารที่โกนผมจอนหู เพราะทุกประชาชาติไม่ได้เข้าสุหนัต และพงศ์พันธุ์ทั้งสิ้นของอิสราเอลก็ไม่ได้เข้าสุหนัตทางใจ”