1. พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “ในครั้งนั้น กระดูกของบรรดากษัตริย์ยูดาห์ กระดูกของเจ้านายของยูดาห์ กระดูกของปุโรหิต กระดูกของผู้เผยพระวจนะ และกระดูกของชาวเมืองเยรูซาเล็ม จะมีคนเอาออกมาจากอุโมงค์ฝังศพของพวกเขา
2. และเขาจะกระจายกระดูกเหล่านั้นออกต่อหน้าดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และบริวารแห่งฟ้าสวรรค์ทั้งสิ้น ซึ่งพวกเขารักและปรนนิบัติ ซึ่งเขาได้ติดสอยห้อยตาม ซึ่งเขาได้แสวงหาและนมัสการ จะไม่มีใครรวบรวมหรือฝังกระดูกเหล่านี้ แต่จะเป็นเหมือนมูลสัตว์บนพื้นแผ่นดิน
3. บรรดาคนที่เหลืออยู่จากครอบครัวชั่วร้ายนี้ ซึ่งตกค้างอยู่ตามสถานที่ต่างๆ ซึ่งเราได้ขับไล่เขาไป จะเลือกความตายดีกว่ามีชีวิตอยู่” พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้แหละ
4. “เจ้าจงพูดกับเขาทั้งหลายว่าพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่าเมื่อมนุษย์ล้มลง เขาจะไม่ลุกขึ้นอีกหรือ?ถ้าคนหนึ่งคนใดหันไป เขาจะไม่หันกลับมาหรือ?
5. ทำไมชนชาตินี้คือเยรูซาเล็มจึงได้หันไปกลับสัตย์อยู่เสมอ?เขายึดการหลอกลวงไว้มั่นพวกเขาปฏิเสธไม่ยอมหันกลับ
6. เราได้ตั้งใจและคอยฟังแต่พวกเขาก็ไม่ได้พูดสิ่งที่ถูกไม่มีใครกลับใจจากความชั่วของตนกล่าวว่า ‘ฉันได้ทำอะไรลงไปหรือ?’ทุกคนหันไปตามทางของเขาเองเหมือนม้าวิ่งหัวทิ่มเข้าไปในสงคราม
7. แม้ว่านกกระสาดำบนฟ้ายังรู้จักเวลากำหนดของมันและนกเขา นกนางแอ่น และนกกรอดได้รักษาเวลามาของมันแต่ประชากรของเราไม่รู้จักกฎหมายของพระยาห์เวห์
8. “เจ้าจะพูดได้อย่างไรว่า ‘เรามีปัญญาและธรรมบัญญัติของพระยาห์เวห์ก็อยู่กับเรา?’แต่ดูสิ ปากกาหลอกลวงของพวกอาลักษณ์ได้ทำให้กลายเป็นคำหลอกลวง
9. พวกคนมีปัญญาจะต้องอับอายพวกเขาจะคร้ามกลัวและถูกจับตัวไปนี่แน่ะ พวกเขาได้ปฏิเสธพระวจนะของพระยาห์เวห์และในตัวเขามีปัญญาอย่างไรเล่า?
10. เพราะฉะนั้น เราจะให้ภรรยาของพวกเขาตกไปเป็นของคนอื่นให้ไร่นาของเขาตกแก่ผู้ที่จะยึดเอาเพราะว่าตั้งแต่คนต่ำต้อยที่สุดถึงคนใหญ่โตที่สุดทุกคนโลภอยากได้กำไรที่ไม่ยุติธรรมตั้งแต่ผู้เผยพระวจนะถึงปุโรหิตทุกคนต่างฉ้อฉล