14. เขาทั้งหลายได้รักษาแผลของประชากรของเราเพียงผิวเผินกล่าวว่า ‘สวัสดิภาพ สวัสดิภาพ’เมื่อไม่มีสวัสดิภาพเลย
15. เมื่อเขาทำการน่าเกลียดน่าชัง เขาอับอายหรือเปล่า?เปล่า เขาไม่อับอายเลยเขาไม่รู้จักอายเพราะฉะนั้น เขาจะล้มลงท่ามกลางพวกที่ล้มแล้วเมื่อเราลงโทษพวกเขา เขาจะล้มคว่ำ”พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
16. พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า“จงยืนที่ถนนและมองให้ดีและถามหาทางโบราณนั้นว่าทางดีอยู่ที่ไหน แล้วจงเดินในทางนั้นและให้จิตใจของเจ้าได้ความสงบแต่เขาทั้งหลายกล่าวว่า ‘เราจะไม่เดินในทางนั้น’
17. เราวางยามไว้สำหรับพวกเจ้า สั่งว่าจงฟังเสียงเขาสัตว์แต่เขาทั้งหลายกล่าวว่า ‘พวกเราจะไม่ฟัง’
18. เพราะฉะนั้น ชนชาติทั้งหลายเอ๋ย จงฟังที่ประชุมเอ๋ย จงทราบเถิดว่า อะไรจะบังเกิดขึ้นแก่เขา
19. พิภพเอ๋ย จงฟังเถิด นี่แน่ะ เรากำลังนำการร้ายมาเหนือประชาชนนี้คือผลแห่งกลอุบายของเขาเพราะเขาไม่ได้เชื่อฟังถ้อยคำของเราส่วนธรรมบัญญัติของเรานั้นเขาปฏิเสธเสีย
20. เจ้านำกำยานจากเมืองเชบาและตะไคร้จากเมืองไกลมาให้เราเพื่ออะไรเล่า?เครื่องบูชาเผาทั้งตัวของเจ้ายังไม่เป็นที่ยอมรับหรือเครื่องสัตวบูชาของเจ้าก็ไม่เป็นที่พอใจเรา
21. เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์จึงตรัสดังนี้ว่าดูสิ ต่อหน้าประชาชนนี้เราจะวางเครื่องสะดุดไว้ให้เขาสะดุดทั้งบิดาและบุตรด้วยกันทั้งเพื่อนบ้านและมิตรสหายจะพินาศ”
22. พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า“นี่แน่ะ ชนชาติหนึ่งกำลังมาจากแดนเหนือประชาชาติใหญ่ชาติหนึ่งถูกเร้าให้มาจากส่วนไกลสุดของพิภพ
23. เขาทั้งหลายจับคันธนูและหอกเขาดุร้ายและไม่มีความเมตตาเสียงของเขาก็เหมือนเสียงทะเลกำเริบเขาขี่ม้าและเตรียมพร้อมเหมือนบุรุษเข้าสงครามบุตรีศิโยนเอ๋ย พวกเขามาต่อสู้เจ้า”
24. พวกเราได้ยินข่าวเหล่านั้นมือของเราก็อ่อนลงอย่างช่วยไม่ได้ความระทมอย่างแสนสาหัสได้จับเราไว้เป็นความเจ็บปวดเหมือนสตรีกำลังคลอดบุตร