22. เราใช้เจ้าทุบผู้ชายและผู้หญิงเป็นชิ้นๆเราใช้เจ้าทุบคนแก่และคนหนุ่มเป็นชิ้นๆเราใช้เจ้าทุบคนหนุ่มและหญิงสาวเป็นชิ้นๆ
23. เราใช้เจ้าทุบผู้เลี้ยงแกะและฝูงแกะเป็นชิ้นๆเราใช้เจ้าทุบชาวนาและโคคู่แอกของเขาเป็นชิ้นๆเราใช้เจ้าทุบพวกข้าหลวงและเจ้าหน้าที่เป็นชิ้นๆ”
24. พระยาห์เวห์ตรัสว่า “เราจะตอบสนองบาบิโลนและบรรดาคนเคลเดียต่อหน้าต่อตาของเจ้า เพราะบรรดาความชั่วร้ายซึ่งเขาได้ทำในศิโยน”
25. พระยาห์เวห์ตรัสว่า “ภูเขาผู้ทำลายเอ๋ยนี่แน่ะ เราต่อสู้เจ้าเจ้าผู้ทำลายแผ่นดินโลกทั้งสิ้นเราจะเหยียดมือของเราออกต่อสู้เจ้าและกลิ้งเจ้าลงมาจากหน้าผาและทำให้เจ้าเป็นภูเขาที่ลุกไหม้
26. เขาจะไม่เอาหินจากเจ้าไปทำศิลาหัวมุมและไม่เอาไปทำรากฐานแต่เจ้าจะเป็นของทิ้งร้างเป็นนิตย์” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้
27. “จงตั้งธงไว้บนแผ่นดินโลกจงเป่าเขาสัตว์ท่ามกลางประชาชาติทั้งหลายจงเตรียมประชาชาติทั้งหลายไว้ทำสงครามกับมันจงเรียกราชอาณาจักรต่อไปนี้มาสู้กับมันอารารัต มินนี และอัชเคนัสจงตั้งแม่ทัพไว้ต่อสู้มันจงนำม้าขึ้นมาเหมือนฝูงตั๊กแตนเกลื่อนกลาด
28. จงเตรียมบรรดาประชาชาติมาทำสงครามกับมันคือเตรียมบรรดากษัตริย์แห่งมีเดียพร้อมทั้งพวกข้าหลวงและเจ้าหน้าที่ทั้งหมดและทุกแผ่นดินที่ขึ้นแก่มีเดีย
29. แผ่นดินสะเทือนสะท้านและบิดตัวอย่างเจ็บปวดเพราะบรรดาพระประสงค์ของพระยาห์เวห์ต่อบาบิโลนก็ตั้งมั่นอยู่ที่จะทำให้แผ่นดินบาบิโลนเป็นที่ร้างเปล่าปราศจากคนอาศัย
30. นักรบแห่งบาบิโลนหยุดรบแล้วพวกเขาค้างอยู่ในที่กำบังเข้มแข็งของเขากำลังของเขาถอยเสียแล้วเขาทั้งหลายกลายเป็นเหมือนผู้หญิงที่อาศัยของมันก็กำลังลุกไหม้และดาลประตูของมันก็หัก
31. นักวิ่งคนหนึ่งวิ่งไปพบนักวิ่งอีกคนหนึ่งทูตคนหนึ่งวิ่งไปพบทูตอีกคนหนึ่งเพื่อทูลกษัตริย์แห่งบาบิโลนว่าเมืองของพระองค์ถูกยึดไว้ทุกด้านแล้ว
32. ท่าลุยข้ามก็ถูกยึดแล้วเครื่องป้องกันก็ถูกไฟไหม้และบรรดาทหารก็ระส่ำระสาย
33. เพราะพระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่าประชากรแห่งบาบิโลนก็เหมือนลานนวดข้าวณ เวลาที่มันถูกเหยียบย่ำอีกสักประเดี๋ยวเวลาเกี่ยวก็จะมาถึงมันแล้ว”
34. ให้ชาวเมืองศิโยนพูดว่า“เนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้ทรงกลืนกินข้าเสียแล้วพระองค์ทรงขย้ำข้าพระองค์ทรงทำให้ข้าเป็นภาชนะว่างเปล่าพระองค์ทรงกลืนข้าดั่งมังกรพระองค์เสวยของอร่อยของข้าจนเต็มท้องและพระองค์ทรงไล่ข้าออกไป”
35. ให้ชาวศิโยนกล่าวว่า“ความทารุณที่ได้ทำแก่ข้าและแก่ญาติของข้า จงตกเหนือบาบิโลน”ให้เยรูซาเล็มกล่าวว่า“ให้คนเคลเดียรับผิดชอบที่ทำให้โลหิตของข้าตก”
36. เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า“นี่แน่ะ เราจะแก้คดีของเจ้าและทำการแก้แค้นเพื่อเจ้าเราจะทำให้ทะเลของมันแห้งและทำน้ำพุของมันให้เหือด
37. และบาบิโลนจะกลายเป็นสิ่งปรักหักพังเป็นที่ที่หมาป่าอยู่เป็นความหวาดหวั่นและเป็นที่เยาะเย้ยปราศจากผู้คนอาศัย”