3. “เพราะประชาชาติหนึ่งจากทิศเหนือได้มาต่อสู้เมืองนั้น ทำให้แผ่นดินของเธอเป็นที่ร้างเปล่า และไม่มีใครอาศัยในนั้น ทั้งมนุษย์และสัตว์จะหนีไปหมด
4. “พระยาห์เวห์ตรัสว่า ในวันเหล่านั้นและในเวลานั้น ประชาชนอิสราเอลและประชาชนยูดาห์จะมารวมกัน และเขาทั้งหลายจะเดินร้องไห้มาแสวงหาพระยาห์เวห์พระเจ้าของเขา
5. พวกเขาจะถามหาทางไปศิโยนโดยหันหน้าตรงไปเมืองนั้น กล่าวว่า ‘มาเถิด ให้เรามาผูกพันกับพระยาห์เวห์โดยทำพันธสัญญานิรันดร์ซึ่งจะไม่ลืมเลย’
6. “ประชากรของเราเป็นแกะหลง บรรดาผู้เลี้ยงของพวกเขาได้พาเขาหลงไป หันเขาทั้งหลายไปเสียบนภูเขา เขาได้เดินจากภูเขาไปหาเนินเขา เขาลืมคอกของเขาเสียแล้ว
7. บรรดาผู้ที่พบเขาก็กินเขา และศัตรูของเขาได้กล่าวว่า ‘เราไม่มีความผิด เพราะพวกเขาได้ทำบาปต่อพระยาห์เวห์ผู้ทรงเป็นที่อยู่อันแท้จริงของเขา คือพระยาห์เวห์ผู้ทรงเป็นความหวังของบรรพบุรุษของเขา’
8. “จงหนีจากบาบิโลน จงออกไปจากแผ่นดินเคลเดีย และเป็นเหมือนแพะผู้นำหน้าฝูง
9. เพราะ นี่แน่ะ เราจะเร้าและนำบรรดาประชาชาติใหญ่หมู่หนึ่งจากประเทศเหนือมาต่อสู้บาบิโลน และเขาทั้งหลายจะเรียงรายกันมาต่อสู้กับเธอ จากที่นั่นเธอจะถูกยึด ลูกธนูของพวกเขาเหมือนของนักรบที่มีฝีมือผู้ไม่เคยกลับมือเปล่า
10. พระยาห์เวห์ตรัสว่า เคลเดียจะถูกปล้น บรรดาผู้ที่ปล้นเขาจะอิ่มหนำ
11. “บรรดาผู้ปล้นมรดกของเราเอ๋ย แม้ว่าเจ้าจะเปรมปรีดิ์ แม้ว่าเจ้าจะลิงโลดแม้เจ้าจะระเริงอย่างโคสาวที่กำลังนวดข้าวและร้องอย่างม้าตัวผู้
12. มารดาของเจ้าจะอับอายอย่างยิ่งและนางที่คลอดเจ้าจะถูกหลู่เกียรตินี่แน่ะ นางจะอยู่ท้ายสุดของบรรดาประชาชาติเป็นถิ่นทุรกันดาร ที่แห้งแล้ง และทะเลทราย
13. เมืองนั้นจะไม่มีคนเข้าอาศัย เพราะพระพิโรธของพระยาห์เวห์แต่จะเป็นที่ร้างเปล่าอย่างที่สุดซึ่งคนที่ผ่านเมืองบาบิโลนไปจะตกตะลึงและเยาะเย้ยเพราะรอยแผลทั้งสิ้นของเมืองนั้น
14. จงจัดแนวรบเข้ามาโอบล้อมบาบิโลนพวกเจ้าที่โก่งคันธนูจงยิงเธอ อย่าเสียดายลูกธนูเพราะเธอได้ทำบาปต่อพระยาห์เวห์
15. จงเปล่งเสียงโห่ร้องสู้เธอจากรอบข้าง เธอยอมแพ้แล้วเครื่องป้องกันของเธอล้มลงแล้วกำแพงของเธอถูกพังลงแล้วเพราะนี่เป็นการแก้แค้นของพระยาห์เวห์จงแก้แค้นเธอทำกับเธออย่างที่เธอได้ทำลงไป
16. จงตัดผู้หว่านเสียจากบาบิโลนและตัดผู้ที่ถือเคียวในฤดูเกี่ยวเพราะดาบของผู้บีบบังคับทุกคนจึงหันเข้าหาชนชาติของตนและทุกคนจะหนีไปยังแผ่นดินของตน