22. และพระองค์ประทานแผ่นดินนี้แก่พวกเขา ซึ่งทรงปฏิญาณแก่บรรพบุรุษของพวกเขาว่าจะประทานแก่เขา คือแผ่นดินซึ่งมีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลบริบูรณ์
23. และพวกเขาก็ได้เข้าไปและถือกรรมสิทธิ์แผ่นดินนั้น แต่พวกเขาไม่ได้เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระองค์ หรือดำเนินตามธรรมบัญญัติของพระองค์ สิ่งซึ่งพระองค์ทรงบัญชาเขาให้ทำนั้น พวกเขาไม่ได้ทำเลย เพราะฉะนั้นพระองค์ทรงให้เหตุร้ายทั้งสิ้นนี้มาถึงเขา
24. ดูสิ เชิงเทินที่ล้อมอยู่ได้มาถึงกรุงเพื่อจะยึดเอาแล้ว และเนื่องด้วยดาบ การกันดารอาหาร และโรคระบาด เมืองนี้ก็ได้ถูกมอบไว้ในมือของคนเคลเดียผู้กำลังต่อสู้อยู่นั้น สิ่งที่พระองค์ตรัสก็เกิดขึ้นแล้ว และนี่แน่ะ พระองค์ทอดพระเนตรเห็น
25. ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้านาย พระองค์ตรัสกับข้าพระองค์ว่า “จงเอาเงินซื้อนาและหาพยานเสีย” แม้ว่าเมืองนั้นจะถูกมอบไว้ในมือของคนเคลเดีย’ ”
26. พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังเยเรมีย์ว่า
27. “นี่แน่ะ เราคือยาห์เวห์พระเจ้าของมนุษย์และสัตว์ทั้งสิ้น มีสิ่งใดที่ยากเกินสำหรับเราหรือ?
28. เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เราจะมอบเมืองนี้ไว้ในมือของคนเคลเดีย และในมือของเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลน เขาจะยึดเอาแน่
29. คนเคลเดียผู้ต่อสู้กับเมืองนี้จะมาจุดไฟเผาเมืองนี้เสีย รวมทั้งบรรดาบ้านที่เขาเผาเครื่องหอมถวายพระบาอัลที่บนหลังคา และเทเครื่องดื่มบูชาถวายแก่พระอื่นเพื่อยั่วเย้าเราให้โกรธ
30. เพราะพงศ์พันธุ์อิสราเอลและพงศ์พันธุ์ยูดาห์ทำแต่ความชั่วในสายตาของเราตั้งแต่วัยหนุ่มสาว พงศ์พันธุ์อิสราเอลได้ยั่วเย้าเราให้โกรธด้วยผลงานแห่งมือของเขา” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
31. “เมืองนี้ได้เร้าความกริ้วและความโกรธของเรา ตั้งแต่วันที่ได้สร้างมันขึ้นจนถึงวันนี้ เพราะฉะนั้น เราจะเอามันออกไปให้พ้นหน้าของเรา
32. เพราะว่าความชั่วทั้งสิ้นของพงศ์พันธุ์อิสราเอล และพงศ์พันธุ์ยูดาห์ซึ่งเขาได้กระทำที่ยั่วเย้าให้เราโกรธ คือทั้งตัวเขา บรรดากษัตริย์และเจ้านายของเขา บรรดาปุโรหิตและผู้เผยพระวจนะของเขา คนยูดาห์และชาวกรุงเยรูซาเล็ม
33. พวกเขาได้หันหลังให้เรา แทนที่จะหันหน้า แม้ว่าเราได้สอนเขาอยู่ครั้งแล้วครั้งเล่า เขาก็ไม่ได้ฟังเพื่อรับการสั่งสอน