1. หลังจากเนบูคัดเนสซาร์ กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้จับเยโคนิยาห์โอรสของเยโฮยาคิมกษัตริย์ยูดาห์ไปเป็นเชลยจากเยรูซาเล็ม พร้อมกับเจ้านายแห่งยูดาห์ ทั้งพวกช่างและช่างเหล็ก และนำเขามายังกรุงบาบิโลนแล้ว พระยาห์เวห์ก็ทรงสำแดงแก่ข้าพเจ้าดังนี้ นี่แน่ะ มีกระจาดสองใบใส่มะเดื่อวางไว้หน้าพระวิหารของพระยาห์เวห์
2. กระจาดใบหนึ่งมีมะเดื่ออย่างดียอดเยี่ยมเหมือนมะเดื่อที่สุกต้นฤดู แต่กระจาดอีกใบหนึ่งนั้นมีมะเดื่ออย่างเลวทีเดียว เลวจนรับประทานไม่ได้
3. และพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “เยเรมีย์เอ๋ย เจ้าเห็นอะไร?” ข้าพเจ้าทูลตอบว่า “เห็นมะเดื่อที่ดีก็ดีมากและที่เลวก็เลวมาก เลวจนรับประทานไม่ได้ พระเจ้าข้า”
4. แล้วพระวจนะของพระยาห์เวห์มาถึงข้าพเจ้าว่า
5. “พระยาห์เวห์ พระเจ้าแห่งอิสราเอล ตรัสดังนี้ว่า ก็เหมือนอย่างมะเดื่อที่ดีเหล่านี้แหละ เราจะถือว่าพวกเหล่านั้นที่ถูกกวาดไปจากยูดาห์ยังดีอยู่ คือผู้ที่เราได้ส่งไปจากสถานที่นี้ไปสู่แผ่นดินของคนเคลเดีย
6. เราจะตั้งตาดูเขาเพื่อจะทำความดี และเราจะพาเขาทั้งหลายกลับมายังแผ่นดินนี้อีก เราจะสร้างเขาขึ้นและจะไม่รื้อลง เราจะปลูกฝังเขาและไม่ถอนเขาเสีย
7. เราจะให้จิตใจแก่เขาที่จะรู้จักว่าเราคือพระยาห์เวห์ และเขาทั้งหลายจะเป็นประชากรของเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของเขา เพราะเขาจะกลับมาหาเราด้วยความเต็มใจ
8. “แต่พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า เหมือนอย่างมะเดื่อที่เลวซึ่งเลวมากจนรับประทานไม่ได้นั้น เราจะทำต่อเศเดคียาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ ทั้งเจ้านายของเขา และชาวเยรูซาเล็มที่เหลืออยู่ผู้ซึ่งยังค้างอยู่ในแผ่นดินนี้ และผู้ที่ยังอาศัยอยู่ในอียิปต์
9. เราจะทำให้เขาเป็นที่หวาดกลัว เป็นสิ่งร้ายแก่ราชอาณาจักรทั้งสิ้นในโลก ให้เป็นที่ถูกตำหนิ เป็นภาษิต เป็นคำเยาะเย้ย และเป็นคำแช่งทั่วไปทุกแห่งซึ่งเราขับไล่เขาให้ไปอยู่นั้น