14. แต่ในบรรดาผู้เผยพระวจนะแห่งเยรูซาเล็มเราได้เห็นสิ่งน่าหวาดหวั่นพวกเขาล่วงประเวณีและดำเนินอยู่ในความมุสาเขาหนุนกำลังมือของผู้ทำความชั่วจึงไม่มีใครหันจากความอธรรมของเขาทุกคนกลายเป็นเหมือนโสโดมแก่เราและชาวเมืองนั้นก็เหมือนเมืองโกโมราห์”
15. เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์จอมทัพจึงตรัสเกี่ยวกับผู้เผยพระวจนะเหล่านั้นว่า“นี่แน่ะ เราจะเลี้ยงเขาด้วยบอระเพ็ดและให้น้ำมีพิษเขาดื่มเพราะว่าความอธรรมได้ออกไปทั่วแผ่นดินนี้จากผู้เผยพระวจนะแห่งเยรูซาเล็ม”
16. พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า “อย่าฟังถ้อยคำของผู้เผยพระวจนะ ผู้เผยให้ท่านฟัง ทำให้ท่านเต็มด้วยความหวังลมๆ แล้งๆ เขากล่าวถึงนิมิตในใจของเขาเอง ไม่ใช่จากพระโอษฐ์ของพระยาห์เวห์
17. เขาพูดกับคนที่ดูหมิ่นพระวจนะของพระยาห์เวห์เสมอว่า ‘ท่านจะสุขสบาย’ และแก่ทุกคนที่ดื้อตามใจของตนเอง เขากล่าวว่า ‘จะไม่มีเหตุร้ายมาถึงเจ้า’ ”
18. เพราะว่าใครเล่าที่ได้ยืนอยู่ในที่ประชุมของพระยาห์เวห์ที่จะพิเคราะห์เห็นและฟังพระวจนะของพระองค์?หรือใครที่ใส่ใจในพระวจนะของพระองค์และเชื่อฟัง?
19. นี่แน่ะ พายุของพระยาห์เวห์คือพระพิโรธได้ออกไปแล้วเป็นพายุหมุนรุนแรงมันจะวนเหนือศีรษะของคนอธรรม
20. ความกริ้วของพระยาห์เวห์จะไม่หันกลับจนกว่าพระองค์จะทรงทำให้สำเร็จตามพระเจตนาในพระทัยของพระองค์ภายหลังพวกเจ้าจะเข้าใจเรื่องนี้แจ่มแจ้ง
21. “เราไม่ได้ส่งผู้เผยพระวจนะเหล่านั้นไปแต่พวกเขายังวิ่งไปเราไม่ได้พูดกับเขาแต่เขายังเผยพระวจนะ
22. แต่ถ้าเขาทั้งหลายได้ยืนอยู่ในที่ประชุมของเราเขาก็คงจะได้ป่าวร้องถ้อยคำของเราต่อประชากรของเราและคงจะได้ให้พวกเขาหันกลับจากทางชั่วของเขาและหันกลับจากการกระทำชั่วช้าของเขาแล้ว”