26. “เมื่อโจรถูกจับมีความอับอายอย่างไรเชื้อสายของอิสราเอลก็จะอับอายอย่างนั้นทั้งตัวเขา กษัตริย์ เจ้านายปุโรหิต และผู้เผยพระวจนะของเขา
27. ผู้กล่าวแก่ต้นไม้ว่า ‘ท่านเป็นบิดาของข้าพเจ้า’และกล่าวแก่ศิลาว่า ‘ท่านคลอดข้าพเจ้ามา’เพราะพวกเขาได้หันหลังให้เราไม่ใช่หันหน้ามาแต่เมื่อถึงเวลาลำบากเขากล่าวว่า‘ขอทรงลุกขึ้นช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายให้พ้น’
28. แต่บรรดาพระของเจ้าอยู่ที่ไหนเล่าซึ่งเป็นพระที่เจ้าสร้างไว้สำหรับตัวเอง?ถ้ามันช่วยเจ้าให้พ้นได้ ก็ให้มันลุกขึ้นช่วยเมื่อถึงเวลาลำบากของเจ้ายูดาห์เอ๋ย เจ้ามีเมืองต่างๆ มากเท่าใดเจ้าก็มีพระมากเท่านั้น
29. “เจ้าทั้งหลายจะมาโต้แย้งเราทำไม?เจ้าได้กบฏต่อเราหมดทุกคนแล้ว”พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
30. “เราได้โบยตีลูกหลานของเจ้าเสียเปล่าพวกเขาก็ไม่รับการสั่งสอนดาบของเจ้าเองได้กลืนผู้เผยพระวจนะของเจ้าเหมือนอย่างสิงห์ช่างทำลาย
31. คนยุคนี้เอ๋ย เจ้าทั้งหลายจงคิดพิจารณาดูพระวจนะของพระยาห์เวห์เราเป็นเหมือนถิ่นทุรกันดารแก่อิสราเอลหรือหรือเหมือนแผ่นดินที่มืดทึบ?ทำไมประชากรของเราจึงกล่าวว่า ‘ข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นอิสระข้าพระองค์จะไม่มาหาพระองค์อีก’?
32. สาวพรหมจารีจะลืมเครื่องประดับของเธอได้หรือ?เจ้าสาวจะลืมอาภรณ์ของตนได้หรือ?แต่ประชากรของเราได้ลืมเราเป็นจำนวนวันที่นับไม่ถ้วน
33. “เจ้าหาทางไปพบรักได้อย่างแนบเนียนซ้ำเจ้ายังสอนทางของเจ้าให้หญิงชั่ว
34. ที่ชายเสื้อของเจ้ามีโลหิตของคนจนที่ไร้ความผิดติดอยู่ทั้งที่เจ้าไม่ได้จับเขาขณะทำการโจรกรรมแต่ถึงจะมีเรื่องต่างๆ เหล่านี้
35. เจ้าก็ยังกล่าวว่า ‘ข้าไม่มีความผิดเลยพระพิโรธของพระองค์ได้หันกลับจากข้าแล้ว’นี่แน่ะ เราจะนำเจ้าไปสู่การพิพากษาเพราะเจ้ากล่าวว่า ‘ข้าไม่ได้ทำบาป’
36. ทำไมเจ้าเร่ร่อนไปอย่างนั้นโดยเปลี่ยนเส้นทางของเจ้า?อียิปต์จะทำให้เจ้าอับอายเหมือนที่อัสซีเรียทำให้เจ้าอับอายมาแล้วนั้น