5. เยรูซาเล็มเอ๋ย ใครจะสงสารเจ้าหรือใครจะเสียใจกับเจ้าใครจะแวะมาถามทุกข์สุขของเจ้า?
6. เจ้าได้ปฏิเสธเรา”พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ“เจ้าถอยหลังเรื่อยไปเราจึงได้เหยียดมือออกไปต่อสู้เจ้าและทำลายเจ้าเราเอือมต่อการผ่อนผันแล้ว
7. เราฝัดพวกเขาด้วยส้อมฝัดข้าวที่ประตูทั้งหลายของเมืองนั้นเราทำให้ลูกของเขาตาย เราทำลายประชากรของเราเขาทั้งหลายไม่ได้หันกลับจากทางของเขา
8. จำนวนหญิงม่ายของเขาจะมากยิ่งกว่าทรายชายทะเลณ เวลาเที่ยงวัน เรานำผู้ทำลายมายังบรรดาแม่ของคนหนุ่มทั้งหลายเราทำให้ความระทมเหลือแสนและความสยดสยองตกเหนือเธอโดยฉับพลัน
9. เธอผู้มีบุตรเจ็ดคนก็อ่อนกำลังเธอสลบไปแล้วดวงอาทิตย์ของเธอตกเมื่อยังวันอยู่เธอต้องอับอายและขายหน้าเราจะมอบผู้ที่เหลืออยู่ให้แก่ดาบต่อหน้าศัตรูของเขา”พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
10. แม่จ๋า วิบัติแก่ฉัน ที่แม่คลอดฉันมา เป็นคนที่ทำให้เกิดการแก่งแย่งและการชิงดีทั่วทั้งแผ่นดิน ฉันไม่ได้ให้ยืม หรือฉันก็ไม่ได้ยืมเขา แต่ทุกคนแช่งฉัน
11. พระยาห์เวห์ตรัสว่า “เราไม่ได้ปลดปล่อยเจ้าเพราะประสงค์ดีหรือ? เราไม่ได้ให้ศัตรูมาอ้อนวอนต่อเจ้าในเวลาลำบากและในเวลาทุกข์ใจหรือ?
12. มีใครสามารถหักเหล็กได้หรือ คือเหล็กจากทิศเหนือและทองสัมฤทธิ์?
13. “ความมั่งคั่งและทรัพย์สมบัติของเจ้า เราจะมอบให้เป็นของริบโดยไม่คิดค่าเพราะบาปทั้งสิ้นของเจ้า ตลอดทั่วดินแดนของเจ้า
14. เราจะทำให้เจ้าต้องปรนนิบัติศัตรูของเจ้าในแผ่นดินซึ่งเจ้าไม่รู้จักเพราะความโกรธของเรา ไฟจึงถูกจุดขึ้น ซึ่งจะไหม้อยู่เป็นนิตย์”