1. พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “แม้ว่าโมเสสและซามูเอลจะมายืนอยู่ต่อหน้าเรา จิตใจของเราจะไม่หันไปหาชนชาตินี้ ไล่เขาทั้งหลายออกไปให้พ้นสายตาของเรา แล้วให้เขาไป
2. และเมื่อเขาถามเจ้าว่า ‘เราจะไปที่ไหน?’ เจ้าจงพูดกับเขาว่า พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่าคนเหล่านั้นที่ถูกกำหนดให้แก่โรคระบาดจะไปเป็นโรคระบาดคนที่ถูกกำหนดให้แก่ดาบจะโดนดาบคนที่ถูกกำหนดให้แก่การกันดารอาหาร จะพบการกันดารอาหารคนที่ถูกกำหนดให้แก่การเป็นเชลยจะเป็นเชลย”
3. พระยาห์เวห์ตรัสว่า “เราจะกำหนดสี่อย่างไว้เหนือเขาคือ ดาบสังหาร สุนัขลากไป นกในอากาศ และสัตว์บนแผ่นดินโลกกัดกินและทำลาย
4. และเราจะทำให้เขาเป็นความหวาดกลัวแก่ราชอาณาจักรทั้งสิ้นแห่งแผ่นดินโลก เนื่องจากการกระทำซึ่งมนัสเสห์โอรสเฮเซคียาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ทรงกระทำในเยรูซาเล็ม
5. เยรูซาเล็มเอ๋ย ใครจะสงสารเจ้าหรือใครจะเสียใจกับเจ้าใครจะแวะมาถามทุกข์สุขของเจ้า?
6. เจ้าได้ปฏิเสธเรา”พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ“เจ้าถอยหลังเรื่อยไปเราจึงได้เหยียดมือออกไปต่อสู้เจ้าและทำลายเจ้าเราเอือมต่อการผ่อนผันแล้ว
7. เราฝัดพวกเขาด้วยส้อมฝัดข้าวที่ประตูทั้งหลายของเมืองนั้นเราทำให้ลูกของเขาตาย เราทำลายประชากรของเราเขาทั้งหลายไม่ได้หันกลับจากทางของเขา
8. จำนวนหญิงม่ายของเขาจะมากยิ่งกว่าทรายชายทะเลณ เวลาเที่ยงวัน เรานำผู้ทำลายมายังบรรดาแม่ของคนหนุ่มทั้งหลายเราทำให้ความระทมเหลือแสนและความสยดสยองตกเหนือเธอโดยฉับพลัน
9. เธอผู้มีบุตรเจ็ดคนก็อ่อนกำลังเธอสลบไปแล้วดวงอาทิตย์ของเธอตกเมื่อยังวันอยู่เธอต้องอับอายและขายหน้าเราจะมอบผู้ที่เหลืออยู่ให้แก่ดาบต่อหน้าศัตรูของเขา”พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
10. แม่จ๋า วิบัติแก่ฉัน ที่แม่คลอดฉันมา เป็นคนที่ทำให้เกิดการแก่งแย่งและการชิงดีทั่วทั้งแผ่นดิน ฉันไม่ได้ให้ยืม หรือฉันก็ไม่ได้ยืมเขา แต่ทุกคนแช่งฉัน
11. พระยาห์เวห์ตรัสว่า “เราไม่ได้ปลดปล่อยเจ้าเพราะประสงค์ดีหรือ? เราไม่ได้ให้ศัตรูมาอ้อนวอนต่อเจ้าในเวลาลำบากและในเวลาทุกข์ใจหรือ?
12. มีใครสามารถหักเหล็กได้หรือ คือเหล็กจากทิศเหนือและทองสัมฤทธิ์?