14. และพระยาห์เวห์ตรัสว่า เราจะเหวี่ยงพวกเขาให้ชนกัน พวกพ่อกับพวกลูก เราจะไม่สงสารหรือไว้ชีวิต หรือมีความเมตตาที่จะไม่ทำลายเขา’ ”
15. จงฟังและตั้งใจฟัง อย่ายโสไปเลยเพราะพระยาห์เวห์ได้ตรัสแล้ว
16. จงถวายพระสิริแด่พระยาห์เวห์ พระเจ้าของเจ้าทั้งหลายก่อนที่พระองค์จะทรงนำความมืดมาก่อนที่เท้าของเจ้าจะสะดุดบนภูเขาที่มีแสงสลัวและขณะเมื่อพวกเจ้ามองหาความสว่างพระองค์ทรงกลับให้เป็นความมืดคลุ้มและทรงทำให้เป็นความมืดทึบ
17. แต่ถ้าพวกเจ้าไม่ฟังจิตใจของข้าพเจ้าก็จะร้องไห้ในที่ลับ เพราะความหยิ่งของเจ้าตาของข้าพเจ้าจะร้องไห้อย่างหนักและมีน้ำตาอาบหน้าเพราะฝูงแกะของพระยาห์เวห์ถูกต้อนไปเป็นเชลย
18. จงกล่าวแก่กษัตริย์และพระชนนีว่า“ขอประทับ ณ ที่ต่ำเพราะว่ามงกุฎอันงดงามของพระองค์ได้หล่นมาจากพระเศียรของพระองค์แล้ว”
19. เมืองต่างๆ ทางทิศใต้ก็ถูกปิดโดยไม่มีใครจะเปิดได้ยูดาห์ทั้งหมดถูกกวาดไปเป็นเชลยแล้วถูกกวาดไปเป็นเชลยจนหมดสิ้น
20. “จงเงยหน้าของเจ้าขึ้นดูเขาเหล่านั้นที่มาจากทิศเหนือฝูงแกะที่ได้มอบไว้ให้แก่เจ้านั้นอยู่ที่ไหน?คือฝูงแกะที่งดงามของเจ้านั่นน่ะ
21. เจ้าจะว่าอย่างไรเมื่อเขาตั้งคนเหล่านั้นผู้ซึ่งตัวเจ้าเองได้สอนให้เป็นมิตรกับเจ้าไว้เป็นประมุขของเจ้า?ความเจ็บปวดจะไม่เข้ามาครอบงำเจ้าอย่างความเจ็บปวดของผู้หญิงที่กำลังคลอดบุตรหรือ?
22. และถ้าเจ้าพูดในใจของเจ้าว่า‘ทำไมสิ่งเหล่านี้จึงเกิดกับข้า?’ก็เพราะความผิดบาปอันมากมายของเจ้าเสื้อคลุมของเจ้าจึงต้องถูกถลกขึ้นและเจ้าจึงถูกข่มขืน
23. คนคูชเปลี่ยนสีผิวของตนเองหรือเสือดาวเปลี่ยนลายของมันได้หรือ?ถ้าได้แล้วพวกเจ้าผู้ที่เคยชินต่อการทำความชั่วจึงจะมาทำความดีได้
24. เราจะกระจายพวกเขาไปเหมือนแกลบที่ถูกลมจากถิ่นทุรกันดารพัดไป
25. นี่เป็นส่วนของเจ้าเป็นส่วนที่เราได้ตวงออกให้แก่เจ้าพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละเพราะเจ้าได้ลืมเราเสียและไว้วางใจในการมุสา
26. ฉะนั้น เราเองจะถลกเสื้อคลุมของเจ้ามาปกหน้าเจ้าคือให้เห็นความอับอายขายหน้าของเจ้า
27. เราได้เห็นการที่น่าสะอิดสะเอียนการล่วงประเวณี ความกำหนัดโหยหา และการเล่นชู้ด้วยตัณหาของเจ้าบนเนินเขาทั้งหลายที่ในทุ่งนาโอ เยรูซาเล็มเอ๋ย วิบัติแก่เจ้า อีกนานสักเท่าใด เจ้าจึงจะยอมทำให้ตนสะอาดได้?”