1. อนิจจา ทองคำก็หมองสีทองนพคุณก็เปลี่ยนไปอัญมณีศักดิ์สิทธิ์ถูกทิ้งอยู่เกลื่อนกลาดตามหัวถนนทุกสาย ב (เบท)
2. บุตรทั้งหลายแห่งศิโยนผู้ล้ำค่าเปรียบได้กับทองบริสุทธิ์นั้นอนิจจา ถูกตีราคาเพียงเท่าหม้อดินที่ทำขึ้นด้วยมือของช่างปั้นหม้อ ג (กิเมล)
3. แม้หมาป่ายังเอานมออกให้ลูกของมันดูดแต่ประชาชนของข้าพเจ้าใจร้ายดุจนกกระจอกเทศในถิ่นทุรกันดาร ד (ดาเลท)
4. ลิ้นของเด็กอ่อนติดแนบเพดานปากด้วยความกระหายพวกเด็กได้ขออาหารแต่ไม่มีผู้ใดให้เขา ה (เฮ)
5. พวกที่เคยรับประทานอาหารชั้นเลิศกลับถูกละทิ้งอยู่ตามถนนพวกที่เคยสวมเสื้อสีม่วงกลับต้องนอนบนกองขยะ ו (วาว)
6. เพราะโทษทัณฑ์ของประชาชนของข้าพเจ้านั้นใหญ่หลวงกว่าโทษของเมืองโสโดมที่ต้องถูกคว่ำทลายลงในพริบตาเดียวโดยไม่มีมือผู้ใดได้แตะต้องเลย ז (ซายิน)
7. พวกเจ้านายนั้นบริสุทธิ์กว่าหิมะและขาวสะอาดกว่าน้ำนมผิวพรรณของเขามีเลือดฝาดยิ่งกว่าสีของทับทิมเขามีรูปร่างงามดั่งไพลิน ח (เฆท)
8. บัดนี้หน้าของเขาก็ดำกว่าเขม่าไม่มีผู้ใดจำเขาได้ตามถนนหนังของเขาเหี่ยวหุ้มกระดูกและซูบราวกับไม้เสียบ ט (เทท)
9. ผู้ที่ตายด้วยคมดาบยังดีกว่าผู้ที่ตายด้วยความอดอยากซึ่งค่อยๆ ผอมตายเพราะขาดพืชผลจากไร่นา י (โยด)