บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

เนหะมีย์ 2 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

เน‌หะ‌มีย์​ถูก​ส่ง​ไป​ยู‌ดาห์

1. ต่อ‍มา​ใน​เดือน​นิ‌สานใน​ปี​ที่​ยี่‍สิบ​แห่ง​รัช‌กาล​กษัตริย์​อาร‌ทา‌เซอร์‌ซีส เมื่อ​เหล้า‍องุ่น​อยู่​ต่อ‍พระ‍พักตร์​พระ‍องค์ ข้าพ‌เจ้า​ก็​หยิบ​เหล้า‍องุ่น​ถวาย​พระ‍ราชา แต่​ก่อน​นี้​ข้าพ‌เจ้า​ไม่​เคย​โศก‍เศร้า​ต่อ‍พระ‍พักตร์​พระ‍องค์

2. และ​พระ‍ราชา​ตรัส​กับ​ข้าพ‌เจ้า​ว่า “ทำไม​หน้า​เจ้า​เศร้า‍โศก เจ้า​ก็​ไม่‍ได้​เจ็บ‍ป่วย​ไม่‍ใช่​หรือ? นี่​คง​ไม่‍ใช่​อะไร​อื่น​นอก‍จาก​เศร้า‍ใจ” และ​ข้าพ‌เจ้า​ก็​กลัว​ยิ่ง‍นัก

3. ข้าพ‌เจ้า​ทูล​พระ‍ราชา​ว่า “ขอ​พระ‍ราชา​ทรง‍พระ‍เจริญ​ยิ่ง​ยืน​นาน ทำไม​หน้า​ของ​ข้า‍พระ‍บาท​จะ​ไม่​โศก‍เศร้า​เล่า ใน​เมื่อ​เมือง​อัน​เป็น​สถาน‍ที่​ฝัง‍ศพ​ของ​บรรพ‌บุรุษ​ของ​ข้า‍พระ‍บาท​ร้าง‍เปล่า​อยู่ และ​บรร‌ดา​ประตู​เมือง​ก็​ถูก​ไฟ​ทำ‍ลาย​เสีย”

4. แล้ว​พระ‍ราชา​ตรัส​กับ​ข้าพ‌เจ้า​ว่า “เจ้า​ต้อง‍การ​อะไร? ” ข้าพ‌เจ้า​จึง​อธิษ‌ฐาน​ต่อ​พระ‍เจ้า​แห่ง​ฟ้า‍สวรรค์

5. และ​ข้าพ‌เจ้า​ทูล​พระ‍ราชา​ว่า “ถ้า​พระ‍ราชา​พอ‍พระ‍ทัย และ​ถ้า​ผู้​รับ‍ใช้​ของ​ฝ่า‍พระ‍บาท​เป็น​ที่​พอ‍พระ‍ทัย​เฉพาะ‍พระ‍พักตร์​ฝ่า‍พระ‍บาท ขอ​ทรง​ส่ง​ข้า‍พระ‍บาท​ไป​ยัง​ยู‌ดาห์ ยัง​เมือง​อัน​เป็น​ที่​ฝัง‍ศพ​บรรพ‌บุรุษ​ของ​ข้า‍พระ‍บาท เพื่อ​ข้า‍พระ‍บาท​จะ​สร้าง​ขึ้น​ใหม่”

6. และ​พระ‍ราชา​ตรัส​กับ​ข้าพ‌เจ้า (มี​พระ‍ราชินี​ประ‌ทับ​ข้าง​พระ‍องค์) ว่า “เจ้า​จะ​ไป​นาน​สัก​เท่า‍ใด? เมื่อ‍ไร​เจ้า​จะ​กลับ‍มา? ” จึง​เป็น​ที่​พอ‍พระ‍ทัย​พระ‍ราชา​ที่​จะ​ให้​ข้าพ‌เจ้า​ไป และ​ข้าพ‌เจ้า​ก็​กำ‌หนด​เวลา​ทูล​พระ‍องค์​ทรง​ทราบ

7. และ​ข้าพ‌เจ้า​ทูล​พระ‍ราชา​ว่า “ถ้า​พระ‍ราชา​พอ‍พระ‍ทัย ขอ​โปรด​มี​พระ‍ราช‌สาร​ให้​ข้า‍พระ‍บาท​นำ​ไป​ถึง​บรร‌ดา​ผู้‍ว่า‍ราช‌การ‍มณฑล​ฟาก​ตะ‌วัน‍ตก​ของ​แม่‍น้ำ​ยู‌เฟร‌ติส เพื่อ​พวก‍เขา​จะ​อนุญาต​ให้​ข้า‍พระ‍บาท​ผ่าน​ไป จน​ข้า‍พระ‍บาท​ไป​ถึง​ยู‌ดาห์

8. และ​พระ‍ราช‌สาร​ถึง​อา‌สาฟ​เจ้า​พนัก‍งาน​ป่า‍ไม้​หลวง เพื่อ​เขา​จะ​ได้​ให้​ไม้​แก่​ข้า‍พระ‍บาท สำหรับ​วง‍กบ​ประตู ป้อม​ยาม​ของ​พระ‍นิ‌เวศ และ​กำ‌แพง​เมือง และ​สำหรับ​บ้าน​ที่​ข้า‍พระ‍บาท​จะ​ได้​เข้า​อาศัย” พระ‍ราชา​ประ‌ทาน​ให้​ตาม​ที่​ข้าพ‌เจ้า​ทูล‍ขอ เพราะ​พระ‍หัตถ์​อัน​ทรง​พระ‍คุณ​ของ​พระ‍เจ้า​ของ​ข้าพ‌เจ้า​อยู่​กับ​ข้าพ‌เจ้า

9. แล้ว​ข้าพ‌เจ้า​ไป​หา​บรร‌ดา​ผู้‍ว่า‍ราช‌การ‍มณฑล​ฟาก​ตะ‌วัน‍ตก​ของ​แม่‍น้ำ​ยู‌เฟร‌ติส และ​มอบ​พระ‍ราช‌สาร​ของ​พระ‍ราชา​แก่​พวก‍เขา พระ‍ราชา​ได้​ทรง​จัด​ให้​นาย‍ทหาร​และ​พล‍ม้า​ไป​กับ​ข้าพ‌เจ้า​ด้วย

10. แต่​เมื่อ​สัน‌บาล‌ลัท​ชาว​โฮ‌โร‌นา‌อิม​และ​โท‌บี‌อาห์​ข้า‍ราช‌การ คน​อัม‌โมน​ทราบ​เรื่อง​นี้ เป็น​เรื่อง​ที่​พวก‍เขา​ไม่​พอ‍ใจ​อย่าง‍ยิ่ง​ที่​มี​คน​หนึ่ง​มา​แสวง‍หา​สวัสดิ‌ภาพ​ให้​พงศ์‍พันธุ์​อิสรา‌เอล

เน‌หะ‌มีย์​ตรวจ‍สอบ​กำ‌แพง​เมือง

11. ข้าพ‌เจ้า​มา​ถึง​เย‌รู‌ซา‌เล็ม​และ​พัก​อยู่​ที่‍นั่น​สาม​วัน

12. แล้ว​ข้าพ‌เจ้า​ลุก‍ขึ้น​ใน​เวลา​กลาง‍คืน คือ​ข้าพ‌เจ้า​กับ​ชาย​บาง‍คน​ที่​อยู่​กับ​ข้าพ‌เจ้า ข้าพ‌เจ้า​ไม่‍ได้​บอก​ให้​ใคร​ทราบ​เรื่อง​ที่​พระ‍เจ้า​ของ​ข้าพ‌เจ้า​ทรง​ดล‍ใจ​ให้​ข้าพ‌เจ้า​ทำ​เพื่อ​เย‌รู‌ซา‌เล็ม ข้าพ‌เจ้า​ไม่‍ได้​นำ​สัตว์​อื่น​ไป​กับ​ข้าพ‌เจ้า​นอก‍จาก​สัตว์​ที่​ข้าพ‌เจ้า​ขี่​อยู่

13. ใน​เวลา​กลาง‍คืน​ข้าพ‌เจ้า​ออก​ไป​ทาง​ประตู​หุบ‍เขา​ถึง​บ่อ​สุนัข​จิ้ง‌จอก และ​ถึง​ประตู​กอง‍ขยะ และ​ข้าพ‌เจ้า​ได้​ตรวจ‍ดู​กำ‌แพง​เย‌รู‌ซา‌เล็ม​ที่​พัง และ​บรร‌ดา​ประตู​เมือง​ที่​ถูก​ไฟ​ทำ‍ลาย

14. แล้ว​ข้าพ‌เจ้า​ก็​ผ่าน​ต่อ‍ไป​ยัง​ประตู‍น้ำ‍พุ​ถึง​สระ​หลวง แต่​ไม่‍มี​ที่​ที่​จะ​ให้​สัตว์​ซึ่ง​ข้าพ‌เจ้า​ขี่​อยู่​ผ่าน​ไป​ได้

15. แล้ว​ข้าพ‌เจ้า​ขึ้น​ไป​ใน​เวลา​กลาง‍คืน​ทาง​หุบ‍เขา​และ​ตรวจ‍ดู​กำ‌แพง แล้ว​ย้อน‍กลับ‍มา​เข้า​ทาง​ประตู​หุบ‍เขา​กลับ‍ไป​ที่‍เดิม

16. ส่วน​พวก​เจ้า‍หน้า‍ที่​ก็​ไม่​ทราบ​ว่า​ข้าพ‌เจ้า​ไป​ไหน หรือ​ทำ​อะไร และ​ข้าพ‌เจ้า​ก็​ยัง​ไม่‍ได้​บอก​พวก​ยิว พวก​ปุ‌โร‌หิต พวก​ขุน‍นาง พวก​เจ้า‍หน้า‍ที่ และ​คน​อื่นๆ ที่​จะ​ทำ​งาน

การ​ตัด‍สิน‍ใจ​ที่​จะ​ซ่อม‌แซม​กำ‌แพง​เมือง

17. ต่อ‍มา​ข้าพ‌เจ้า​พูด​กับ​พวก‍เขา​ว่า “พวก‍ท่าน​ได้​เห็น​แล้ว​ว่า เรา​ตก​อยู่​ใน​ความ​ลำ‌บาก เย‌รู‌ซา‌เล็ม​ก็​ปรัก‍หัก‍พัง​ลง และ​บรร‌ดา​ประตู​เมือง​ก็​ถูก​ไฟ​ไหม้ มา​เถิด ให้​เรา​สร้าง​กำ‌แพง​เย‌รู‌ซา‌เล็ม​ขึ้น เพื่อ​เรา​จะ​ไม่​ต้อง​อับอาย​ขาย‍หน้า​อีก‍ต่อ‍ไป”

18. แล้ว​ข้าพ‌เจ้า​บอก​พวก‍เขา​ถึง​การ​ที่​พระ‍หัตถ์​ของ​พระ‍เจ้า​อยู่​กับ​ข้าพ‌เจ้า​เพื่อ​ให้​เกิด‍ผล​ดี ทั้ง​พระ‍ดำรัส​ซึ่ง​พระ‍ราชา​ตรัส​กับ​ข้าพ‌เจ้า และ​พวก‍เขา​พูด​ว่า “ให้​เรา​ลุก‍ขึ้น​สร้าง​เถิด” เขา​ก็​ลง‍มือ​ทำ​การ​ดี​นั้น​อย่าง​ขัน‍แข็ง

19. แต่​เมื่อ​สัน‌บาล‌ลัท คน​โฮ‌โร‌นา‌อิม​และ​โท‌บี‌อาห์​ข้า‍ราช‌การ คน​อัม‌โมน กับ​เก‌เชม​ชาว​อา‌หรับ​ทราบ​เรื่อง พวก‍เขา​เยาะ‍เย้ย​และ​ดู‍ถูก​เรา พูด​ว่า “พวก‍เจ้า​ทำ​อะไร​กัน​นี่? พวก‍เจ้า​กำลัง​กบฏ​ต่อ​พระ‍ราชา​หรือ?”

20. แล้ว​ข้าพ‌เจ้า​ตอบ​พวก‍เขา​ว่า “พระ‍เจ้า​แห่ง​ฟ้า‍สวรรค์​จะ​ทรง​ให้​เรา​ทำ​สำเร็จ และ​พวก‍เรา​ผู้​รับ‍ใช้​ของ​พระ‍องค์​จะ​ลุก‍ขึ้น​สร้าง แต่​พวก‍ท่าน​ไม่‍มี​ส่วน​หรือ​สิทธิ​หรือ​อนุ‌สรณ์​ใด​ใน​เย‌รู‌ซา‌เล็ม”