3. พระเจ้าเสด็จจากเทมานองค์บริสุทธิ์เสด็จจากภูเขาปาราน เส-ลาห์ความสง่างามของพระองค์คลุมทั่วฟ้าสวรรค์และโลกก็เต็มด้วยคำสรรเสริญพระองค์
4. พระรัศมีของพระองค์ดังแสงสว่างมีลำแสงแวบมาจากพระหัตถ์ของพระองค์ที่นั่น พระองค์ทรงซ่อนฤทธานุภาพของพระองค์
5. โรคระบาดเดินนำหน้าพระองค์ภัยพิบัติมาชิดตามหลังพระองค์
6. พระองค์ทรงยืนและเขย่าแผ่นดินพระองค์ทอดพระเนตรและทำให้ประชาชาติตกใจตัวสั่นแล้วบรรดาภูเขานิรันดร์ก็แตกเป็นเสี่ยงๆ และเหล่าเนินเขาอันอยู่เนืองนิตย์ก็ยุบต่ำลงการเสด็จของพระองค์ก็เป็นดังดั้งเดิม
7. ข้าพเจ้าได้เห็นเต็นท์ของคนคูชันอยู่ในสภาพทุกข์ใจและม่านเต็นท์ของแผ่นดินมีเดียนหวั่นไหว
8. ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ทรงพระพิโรธแม่น้ำหรือ?พระองค์กริ้วแม่น้ำหรือ?พระองค์ทรงโกรธทะเลเมื่อพระองค์ทรงม้าคือทรงรถรบแห่งชัยชนะหรือ?
9. พระองค์ทรงเอาคันธนูออกมาแล้วใส่ลูกธนูไว้ในสายของมัน เส-ลาห์พระองค์ทรงแยกแผ่นดินด้วยแม่น้ำ
10. ภูเขาทั้งหลายเห็นพระองค์แล้วบิดเบี้ยวไปกระแสน้ำเชี่ยวกรากก็กวาดผ่านไปที่ลึกก็ส่งเสียงมันชูมือของมันขึ้นเบื้องสูง
11. ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์หยุดนิ่งบนที่สูงเมื่อแสงแห่งลูกธนูทั้งหลายของพระองค์พุ่งผ่านไปเมื่อแสงแวบวาบแห่งหอกของพระองค์พุ่งไป
12. ด้วยความกริ้ว พระองค์เสด็จไปเหนือพิภพด้วยความโกรธ พระองค์ทรงเหยียบย่ำบรรดาประชาชาติ
13. พระองค์เสด็จออกมาเพื่อช่วยประชากรของพระองค์ให้รอดเพื่อช่วยผู้ที่พระองค์ทรงเจิมไว้ให้รอดพระองค์ทรงตีหัวเจ้าบ้านของคนอธรรมจนแหลกทิ้งให้เปลือยเปล่าตั้งแต่ขาอ่อนจนถึงคอ เส-ลาห์
14. พระองค์ทรงแทงหัวหน้านักรบของเขาด้วยหอกทั้งหลายของเขาเองผู้มาอย่างพายุหมุน เพื่อจะกระจายข้าพเจ้าเสียพวกเขาจะเปรมปรีดิ์ดังว่ากินคนจนในที่ซ่อนตัว
15. พระองค์ทรงย่ำไปบนทะเลด้วยบรรดาม้าของพระองค์ทำให้น้ำมากหลายปั่นป่วน