2. ทำไมฉลองพระองค์ของพระองค์จึงมีสีแดงและเครื่องทรงของพระองค์เหมือนของคนย่ำในบ่อย่ำองุ่น?
3. “เราย่ำบ่อองุ่นตามลำพังและไม่มีใครจากชนชาติทั้งหลายอยู่กับเราเลยเราย่ำมันด้วยความโกรธของเราเราเหยียบมันด้วยความพิโรธของเราโลหิตของเขาเปื้อนอยู่บนเสื้อผ้าของเราและเราทำให้เครื่องแต่งกายของเราเลอะไปหมด
4. เพราะวันแห่งการแก้แค้นอยู่ในใจเราและปีแห่งการไถ่ของเรามาถึง
5. เรามองดู แต่ไม่มีใครช่วยเหลือเราประหลาดใจ แต่ไม่มีผู้เกื้อหนุนแขนของเราเองจึงนำการช่วยกู้มาให้เราและความโกรธของเรานั้นเกื้อหนุนเรา
6. เราเหยียบชนชาติทั้งหลายลงด้วยความโกรธของเราเราทำให้เขาเมาด้วยความพิโรธของเราและเราเทโลหิตของพวกเขาบนแผ่นดินโลก”
7. ข้าพเจ้าจะกล่าวให้คิดถึงความรักมั่นคงของพระยาห์เวห์และกิจการอันน่าสรรเสริญของพระยาห์เวห์ตามทุกสิ่งที่พระยาห์เวห์ประทานแก่พวกเราและตามความดีใหญ่ยิ่งที่มีต่อวงศ์วานของอิสราเอลซึ่งพระองค์ประทานตามพระกรุณาของพระองค์และตามความรักมั่นคงอันอุดมของพระองค์
8. เพราะพระองค์ตรัสว่า “แท้จริงคนเหล่านี้เป็นชนชาติของเราเป็นบุตรที่ไม่ประพฤติคดโกงต่อเรา”พระองค์เป็นพระผู้ช่วยให้รอดของพวกเขา
9. พระองค์ทุกข์พระทัยในความทุกข์ทั้งหมดของเขาแล้วทูตสวรรค์ที่อยู่เฉพาะพระพักตร์พระองค์ช่วยพวกเขาให้รอดพระองค์ทรงไถ่เขาด้วยความรักและความสงสารของพระองค์พระองค์ทรงยกพวกเขาขึ้นและหอบเขาไปตลอดกาลก่อน
10. แต่เขาทั้งหลายได้กบฏและทำให้วิญญาณบริสุทธิ์ของพระองค์เสียพระทัยดังนั้นพระองค์จึงทรงหันไปเป็นศัตรูของพวกเขาและพระองค์ทรงต่อสู้กับเขาทั้งหลาย
11. แล้วประชากรระลึกถึงสมัยโบราณระลึกถึงโมเสส พระองค์อยู่ที่ไหน? คือผู้ทรงนำพวกเขาขึ้นมาจากทะเลพร้อมกับผู้เลี้ยงฝูงแพะแกะของพระองค์พระองค์อยู่ที่ไหน? คือผู้ทรงบรรจุวิญญาณบริสุทธิ์ของพระองค์ในท่ามกลางเขาทั้งหลาย
12. ผู้ทรงให้พระกรรุ่งโรจน์ของพระองค์ไปกับมือขวาของโมเสสผู้ทรงแยกน้ำออกต่อหน้าพวกเขาเพื่อสร้างชื่อเสียงนิรันดร์ให้พระองค์เอง
13. ผู้ทรงนำพวกเขาผ่านที่ลึกเหมือนม้าในถิ่นทุรกันดารเขาทั้งหลายไม่ได้สะดุด
14. เหมือนสัตว์เลี้ยงลงไปยังหุบเขาฉันใดพระวิญญาณของพระยาห์เวห์ทรงทำให้เขาหยุดพักฉันนั้นเช่นนั้นแหละพระองค์ทรงนำชนชาติของพระองค์เพื่อจะสร้างชื่อเสียงรุ่งโรจน์แด่พระองค์เอง
15. ขอทอดพระเนตรลงมาจากฟ้าสวรรค์และทรงเพ่งดูจากที่ประทับบริสุทธิ์และรุ่งโรจน์ของพระองค์ความกระตือรือร้นและอานุภาพของพระองค์อยู่ที่ไหน?พระทัยสงสารของพระองค์และพระกรุณาของพระองค์ถูกยึดไว้จากข้าพระองค์
16. เพราะว่าพระองค์เป็นพระบิดาของพวกข้าพระองค์แม้อับราฮัมไม่รู้จักพวกข้าพระองค์และอิสราเอลจดจำพวกข้าพระองค์ไม่ได้ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์เป็นพระบิดาของพวกข้าพระองค์พระนามของพระองค์คือพระผู้ไถ่ของข้าพระองค์แต่โบราณ
17. ข้าแต่พระยาห์เวห์ ทำไมพระองค์ทรงให้พวกข้าพระองค์หลงไปจากพระมรรคาของพระองค์?และทรงให้ใจพวกข้าพระองค์แข็งกระด้างจนไม่ยำเกรงพระองค์ขอพระองค์ทรงกลับมาเพื่อเห็นแก่บรรดาผู้รับใช้ของพระองค์คือ เผ่าทั้งหลายอันเป็นมรดกของพระองค์
18. ชนชาติบริสุทธิ์ของพระองค์ครอบครองชั่วขณะหนึ่งแต่ศัตรูพวกข้าพระองค์เหยียบย่ำสถานนมัสการของพระองค์
19. เป็นเวลานานที่พวกข้าพระองค์เป็นเหมือนผู้ที่พระองค์ไม่เคยปกครองเหมือนผู้ซึ่งเขาไม่ได้เรียกโดยพระนามของพระองค์