7. บนภูเขาสูงเด่นเจ้าตั้งที่นอนของเจ้าไว้และเจ้าไปถวายเครื่องบูชาที่นั่น
8. เจ้าได้ตั้งสัญลักษณ์ของเจ้าไว้หลังประตูและเสาประตูเพราะว่า ในการละทิ้งเรานั้น เจ้าได้เปิดผ้าคลุมเตียงของเจ้าแล้วเจ้าขึ้นไปบนนั้นเจ้าทำให้มันกว้างและเจ้าตกลงกับพวกมันเพื่อเจ้าเองเจ้ารักเตียงของพวกมันและเจ้ามองดูความเปลือยเปล่า
9. เจ้าเดินทางไปหาพระโมเลคพร้อมกับน้ำมันและทวีน้ำหอมของเจ้าเจ้าได้ส่งทูตของเจ้าไปไกลแม้ให้ลงไปถึงแดนคนตาย
10. เจ้าเหน็ดเหนื่อยเพราะเจ้าเดินทางมากมายแต่เจ้าไม่ได้พูดว่า “หมดหวัง”กำลังของเจ้าได้รับการฟื้นฟูเจ้าจึงไม่ได้อ่อนเปลี้ยไป
11. เจ้าครั่นคร้ามและกลัวใคร?เจ้าจึงได้โกหกและไม่ระลึกถึงเราทั้งไม่เอาใจใส่เราเราได้ปิดปากอยู่เป็นเวลานานจนเจ้าไม่เกรงกลัวเราไม่ใช่หรือ?
12. เราจะบอกถึงความชอบธรรมและการกระทำของเจ้าแต่มันก็ไม่เป็นประโยชน์ต่อเจ้า
13. เมื่อเจ้าร้องขอก็ให้รูปเคารพที่เจ้าสะสมไว้นั้นช่วยเจ้าซีแต่ลมจะพัดมันไปทั้งหมดลำพังลมหายใจก็หอบมันไปแล้วแต่ผู้ลี้ภัยในเราจะได้ครอบครองแผ่นดินและจะได้ภูเขาบริสุทธิ์ของเราเป็นมรดก
14. และจะมีการกล่าวว่า“จงพูนดินขึ้น จงพูนดินขึ้น และจงตระเตรียมทางจงรื้อถอนอุปสรรคจากทางของชนชาติเรา”
15. องค์ผู้สูงเด่นและสูงส่งผู้ทรงดำรงอยู่นิรันดร์ ทรงพระนามว่าบริสุทธิ์ ตรัสดังนี้ว่า“เราดำรงอยู่ในที่สูงและบริสุทธิ์และอยู่กับผู้สำนึกผิดและมีวิญญาณจิตที่ถ่อมเพื่อฟื้นฟูวิญญาณจิตของผู้ที่ถ่อมและฟื้นฟูใจของผู้สำนึกผิด
16. เพราะเราจะไม่ต่อสู้อยู่เป็นนิตย์หรือโกรธอยู่ตลอดไปเพราะวิญญาณจิตจะสลบไสลต่อหน้าเราคือชีวิตทั้งหลายที่เราสร้างมานั้น
17. เราโกรธเนื่องด้วยบาปเรื่องความโลภของเขาเราตีเขา เราซ่อนหน้าด้วยความโกรธแต่เขายังเดินกลับไปยังวิถีของใจเขาเอง
18. เราได้เห็นวิถีของเขาแล้ว แต่เราจะรักษาเขาให้หายเราจะนำเขาและฟื้นการชูใจให้แก่เขาและให้แก่ผู้ไว้ทุกข์ของเขา
19. ทั้งสร้างผลของริมฝีปากสันติภาพ สันติภาพแก่คนไกลและแก่คนใกล้และเราจะรักษาเขาให้หาย”พระยาห์เวห์ตรัส
20. “แต่คนอธรรมนั้นเหมือนทะเลที่กำเริบซึ่งนิ่งสงบอยู่ไม่ได้และน้ำของมันก็กวนตมและเลนขึ้นมา