1. คนชอบธรรมตายจากไปและไม่มีผู้ใดใส่ใจคนซื่อตรงถูกเอาไปเสียโดยไม่มีใครเข้าใจเพราะคนชอบธรรมถูกเอาไปเสียจากภัยพิบัติ
2. เขาเข้าไปในสันติสุขผู้ดำเนินในความเที่ยงธรรมของเขาก็พักสงบบนที่นอนของเขา
3. แต่พวกเจ้า พวกลูกชายของแม่มดลูกหลานของคนล่วงประเวณีและหญิงแพศยาจงเข้ามาใกล้ที่นี่
4. พวกเจ้าพูดเย้ยหยันผู้ใด?เจ้าอ้าปากกว้างและแลบลิ้นยาวใส่ใคร?เจ้าทั้งหลายเป็นลูกทรยศเป็นเชื้อสายหลอกลวงไม่ใช่หรือ?
5. พวกเจ้าผู้เร่าร้อนด้วยราคะท่ามกลางต้นโอ๊กภายใต้ต้นไม้เขียวทุกต้นทั้งฆ่าลูกทั้งหลายของเจ้าในหุบเขาใต้ซอกหินของหน้าผา
6. ส่วนแบ่งของเจ้าอยู่กลางหินเกลี้ยงเกลาของหุบเขาพวกมัน พวกมันเป็นส่วนของเจ้าเจ้าได้เทเครื่องดื่มบูชาด้วยและนำธัญบูชามาถวายเราจะยอมผ่อนปรนในเรื่องเหล่านี้หรือ?
7. บนภูเขาสูงเด่นเจ้าตั้งที่นอนของเจ้าไว้และเจ้าไปถวายเครื่องบูชาที่นั่น
8. เจ้าได้ตั้งสัญลักษณ์ของเจ้าไว้หลังประตูและเสาประตูเพราะว่า ในการละทิ้งเรานั้น เจ้าได้เปิดผ้าคลุมเตียงของเจ้าแล้วเจ้าขึ้นไปบนนั้นเจ้าทำให้มันกว้างและเจ้าตกลงกับพวกมันเพื่อเจ้าเองเจ้ารักเตียงของพวกมันและเจ้ามองดูความเปลือยเปล่า
9. เจ้าเดินทางไปหาพระโมเลคพร้อมกับน้ำมันและทวีน้ำหอมของเจ้าเจ้าได้ส่งทูตของเจ้าไปไกลแม้ให้ลงไปถึงแดนคนตาย
10. เจ้าเหน็ดเหนื่อยเพราะเจ้าเดินทางมากมายแต่เจ้าไม่ได้พูดว่า “หมดหวัง”กำลังของเจ้าได้รับการฟื้นฟูเจ้าจึงไม่ได้อ่อนเปลี้ยไป
11. เจ้าครั่นคร้ามและกลัวใคร?เจ้าจึงได้โกหกและไม่ระลึกถึงเราทั้งไม่เอาใจใส่เราเราได้ปิดปากอยู่เป็นเวลานานจนเจ้าไม่เกรงกลัวเราไม่ใช่หรือ?