15. เพราะเราคือยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้าผู้กวนทะเลให้คลื่นของมันคะนอง(พระนามของพระองค์คือพระยาห์เวห์จอมทัพ)
16. และเราใส่ถ้อยคำของเราไว้ในปากของเจ้าและซ่อนเจ้าไว้ในร่มมือของเราเราตั้งฟ้าสวรรค์ และวางรากฐานแผ่นดินโลกและกล่าวกับศิโยนว่า “เจ้าเป็นชนชาติของเรา”
17. จงเร้าใจตัวเอง จงเร้าใจตัวเองจงยืนขึ้นเถิด เยรูซาเล็มเอ๋ยท่านผู้ได้ดื่มจากพระหัตถ์ของพระยาห์เวห์คือจอกแห่งพระพิโรธของพระองค์ท่านได้ดื่มจากถ้วยแห่งความโซเซจนถึงก้นตะกอน
18. ในบรรดาบุตรชายที่นางคลอดมานั้นไม่มีใครนำทางนางในบรรดาบุตรชายที่นางชุบเลี้ยงมาก็ไม่มีใครจูงมือนาง
19. สองสิ่งนี้ได้เกิดขึ้นกับท่าน(แล้วใครเล่าจะอาลัยท่าน?)คือการล้างผลาญและทำลาย กับการกันดารอาหารและคมดาบ(แล้วใครเล่าจะปลอบโยนท่าน?)
20. บรรดาบุตรชายของท่านสลบไปแล้วพวกเขานอนอยู่ตามหัวถนนทุกแห่งเหมือนเลียงผาติดในข่ายพวกเขาโชกโชนด้วยพระพิโรธของพระยาห์เวห์และด้วยการกำราบของพระเจ้าของท่าน