11. แล้วพวกที่ไถ่ไว้แล้วของพระยาห์เวห์จะกลับมาและจะมายังศิโยนด้วยการร้องเพลงความชื่นบานเป็นนิตย์จะอยู่บนศีรษะของพวกเขาเขาจะได้รับความชื่นบานและความยินดีความโศกเศร้าและการถอนหายใจจะหนีไป
12. เราเอง คือเราเองผู้ชูใจเจ้าเจ้าเป็นใครเล่าที่กลัวคนซึ่งจะต้องตายคือกลัวมนุษย์ซึ่งถูกทำให้เหมือนหญ้า?
13. เจ้าลืมพระยาห์เวห์ผู้สร้างของเจ้าผู้ทรงขึงฟ้าสวรรค์และทรงวางรากฐานของแผ่นดินโลกและเจ้ากลัวอยู่เรื่อยไปตลอดวันเพราะความเกรี้ยวกราดของผู้บีบบังคับเมื่อเขาตั้งตัวขึ้นที่จะทำลายแต่ความเกรี้ยวกราดของผู้บีบบังคับอยู่ที่ไหนเล่า?
14. นักโทษจะได้รับการปลดปล่อยโดยเร็วเขาจะไม่ตายในที่กักขังและอาหารของเขาก็ไม่ขาดแคลน
15. เพราะเราคือยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้าผู้กวนทะเลให้คลื่นของมันคะนอง(พระนามของพระองค์คือพระยาห์เวห์จอมทัพ)
16. และเราใส่ถ้อยคำของเราไว้ในปากของเจ้าและซ่อนเจ้าไว้ในร่มมือของเราเราตั้งฟ้าสวรรค์ และวางรากฐานแผ่นดินโลกและกล่าวกับศิโยนว่า “เจ้าเป็นชนชาติของเรา”
17. จงเร้าใจตัวเอง จงเร้าใจตัวเองจงยืนขึ้นเถิด เยรูซาเล็มเอ๋ยท่านผู้ได้ดื่มจากพระหัตถ์ของพระยาห์เวห์คือจอกแห่งพระพิโรธของพระองค์ท่านได้ดื่มจากถ้วยแห่งความโซเซจนถึงก้นตะกอน