2. พระองค์ทรงทำให้ปากของข้าพเจ้าเหมือนดาบคมพระองค์ทรงซ่อนข้าพเจ้าไว้ในร่มเงาพระหัตถ์ของพระองค์พระองค์ทรงทำให้ข้าพเจ้าเป็นลูกศรขัดมันพระองค์ทรงซ่อนข้าพเจ้าไว้ในแล่งของพระองค์
3. และพระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “เจ้าเป็นผู้รับใช้ของเราอิสราเอลผู้ซึ่งเราจะสำแดงศักดิ์ศรีของเราเอง”
4. แต่ข้าพเจ้าเองกล่าวว่า “ข้าพเจ้าเหนื่อยเปล่าข้าพเจ้าเปลืองแรงของตัวเองเสียเปล่าและอนิจจังแต่แน่ละ สิ่งที่ควรเป็นของข้าพเจ้านั้นอยู่กับพระยาห์เวห์และค่าตอบแทนของข้าพเจ้าอยู่กับพระเจ้าของข้าพเจ้า”
5. และบัดนี้ พระยาห์เวห์ตรัส คือพระองค์ผู้ทรงปั้นข้าพเจ้าตั้งแต่ในครรภ์ให้เป็นผู้รับใช้ของพระองค์เพื่อนำยาโคบกลับมาหาพระองค์และเพื่อรวบรวมอิสราเอลมายังพระองค์เพราะข้าพเจ้าได้รับเกียรติในสายพระเนตรของพระยาห์เวห์และพระเจ้าของข้าพเจ้าทรงเป็นกำลังของข้าพเจ้า
6. พระองค์ตรัสว่า “ซึ่งเจ้าจะเป็นผู้รับใช้ของเราเพื่อจะยกเผ่าทั้งหลายของยาโคบขึ้นและเพื่อให้อิสราเอลที่เหลือกลับสู่สภาพดีนั้นดูจะเป็นการเล็กน้อยเกินไปเราจะให้เจ้าเป็นความสว่างแก่บรรดาประชาชาติเพื่อความรอดของเราจะไปถึงสุดปลายแผ่นดินโลก”
7. พระยาห์เวห์พระผู้ไถ่และองค์บริสุทธิ์ของอิสราเอลตรัสกับผู้ถูกดูหมิ่นและถูกประชาชาติรังเกียจคือคนใช้ของบรรดาผู้ครอบครองว่า “กษัตริย์ทั้งหลายจะมองดูแล้วจะยืนขึ้นและพวกเจ้านายจะกราบลงด้วยตัวเองเพราะเหตุพระยาห์เวห์ผู้สัตย์จริงองค์บริสุทธิ์ของอิสราเอลผู้ได้เลือกสรรเจ้า”
8. พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า“ในเวลาโปรดปราน เราได้ตอบเจ้าแล้วในวันแห่งความรอดเราได้ช่วยเจ้าเราได้ดูแลเจ้า และมอบเจ้าไว้ให้เป็นพันธสัญญาของชนชาติเพื่อฟื้นฟูแผ่นดินเพื่อแบ่งที่ร้างเปล่าให้เป็นมรดก
9. และเพื่อกล่าวกับพวกถูกจำจองว่า ‘จงออกมา’กล่าวกับพวกที่อยู่ในความมืดว่า ‘จงเผยตัว’พวกเขาจะเลี้ยงชีพตามทางและที่เลี้ยงดูของพวกเขาจะอยู่ตามที่สูงโล้นทุกแห่ง
10. เขาทั้งหลายจะไม่หิวหรือกระหายความร้อนแผดเผาหรือดวงอาทิตย์จะไม่ทำลายเขาเพราะพระองค์ผู้ทรงสงสารพวกเขาจะทรงนำพวกเขาและจะนำพาเขาไปยังน้ำพุ
11. เราจะปรับภูเขาทุกแห่งของเราให้เป็นทางเดินและทางหลวงทั้งหลายของเราจะถูกยกให้สูง
12. นี่แน่ะ พวกเหล่านี้จะมาจากเมืองไกลและดูสิ เหล่านี้มาจากเหนือและจากตะวันตกและเหล่านี้มาจากแผ่นดินซีนิม”
13. โอ ฟ้าสวรรค์ จงเปล่งเสียงชื่นบาน และแผ่นดินโลกจงชื่นชมยินดีเถิดโอ ภูเขาเอ๋ย จงร้องด้วยความเปรมปรีดิ์เพราะพระยาห์เวห์ได้ทรงปลอบโยนชนชาติของพระองค์แล้วและทรงสงสารคนของพระองค์ที่ถูกข่มใจ
14. แต่ศิโยนกล่าวว่า “พระยาห์เวห์ได้ทรงละทิ้งข้าแล้วและองค์เจ้านายทรงลืมข้าเสียแล้ว”
15. “ผู้หญิงจะลืมบุตรของนางที่ยังกินนมอยู่และไม่สงสารบุตรจากครรภ์ของนางได้หรือ?และถึงแม้ว่าคนเหล่านี้จะลืมได้แต่เราก็จะไม่ลืมเจ้า
16. ดูสิ เราได้สลักเจ้าไว้บนฝ่ามือของเรากำแพงเมืองของเจ้าอยู่ต่อหน้าเราเสมอ