15. “ผู้หญิงจะลืมบุตรของนางที่ยังกินนมอยู่และไม่สงสารบุตรจากครรภ์ของนางได้หรือ?และถึงแม้ว่าคนเหล่านี้จะลืมได้แต่เราก็จะไม่ลืมเจ้า
16. ดูสิ เราได้สลักเจ้าไว้บนฝ่ามือของเรากำแพงเมืองของเจ้าอยู่ต่อหน้าเราเสมอ
17. บรรดาบุตรของเจ้าจะรีบมา แต่พวกผู้ทำลายเจ้าจะจากไปและพวกที่ทำให้เจ้าถูกทิ้งร้างก็ออกไปจากเจ้า
18. จงเงยตาขึ้นและมองไปรอบๆเขาทั้งหลายชุมนุมกัน และพวกเขามายังเจ้า”พระยาห์เวห์ตรัสว่า “ตราบใดที่เราเองมีชีวิตอยู่เจ้าจะสวมพวกเขาทุกคนเหมือนเครื่องประดับเจ้าจะผูกพวกเขาไว้อย่างเจ้าสาวประดับอาภรณ์
19. “แม้ที่ทิ้งร้างและที่ร้างเปล่าของเจ้าและแผ่นดินที่ถูกทำลายของเจ้าแน่ะ บัดนี้เจ้าจะแคบเกินไปสำหรับผู้อาศัยและพวกกลืนกินเจ้าจะอยู่ห่างไกล
20. ลูกๆ ที่เกิดยามเจ้าทุกข์ใจจากการเสียลูกจะพูดที่หูของเจ้าอีกว่า‘ที่นี้แคบเกินสำหรับฉันแล้วจงหาที่กว้างขึ้นให้ฉันอยู่’
21. แล้วเจ้าจะพูดในใจของเจ้าว่า‘ใครหนอได้คลอดคนเหล่านี้ให้ข้าข้าทุกข์ระทมเพราะเสียลูกและเป็นหมันถูกกวาดต้อนเป็นเชลยและถูกขับไล่แต่ใครหนอชุบเลี้ยงคนเหล่านี้?นี่แน่ะ ข้าถูกทิ้งไว้แต่ลำพังแล้วคนเหล่านี้มาจากไหนกัน?’ ”
22. พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า“ดูสิ เราจะยกมือของเรากวักบรรดาประชาชาติและชูธงสัญญาณของเราต่อชนชาติทั้งหลายแล้วพวกเขาจะอุ้มบรรดาบุตรชายของเจ้ามาในอ้อมอกและจะแบกบรรดาบุตรหญิงของเจ้ามาบนบ่า
23. กษัตริย์ทั้งหลายจะเป็นพ่อเลี้ยงของเจ้าและบรรดาพระราชธิดาของท่านเหล่านั้นจะเป็นแม่นมของเจ้าพวกเขาจะก้มหน้าลงถึงดินและกราบเจ้าและจะเลียผงคลีที่เท้าของเจ้าแล้วเจ้าจะรู้ว่าเราเองคือยาห์เวห์บรรดาผู้รอคอยเราจะไม่อับอาย”
24. จะเอาเหยื่อไปจากนักรบได้หรือ?และจะช่วยเชลยของผู้กดขี่ให้หลุดได้หรือ?
25. พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า“แน่นอน แม้แต่เชลยของผู้มีกำลังก็จะต้องถูกเอาไปและเหยื่อของผู้น่ากลัวก็จะต้องช่วยให้หลุดเพราะเราเองจะต่อสู้กับผู้ต่อสู้เจ้าและเราเองจะช่วยบุตรทั้งหลายของเจ้าให้รอด
26. เราจะให้พวกบีบบังคับเจ้ากินเนื้อของตนเองและเขาจะเมาโลหิตของเขาเองเหมือนเมาเหล้าองุ่นแล้วมนุษย์ทุกคนจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์เป็นพระผู้ช่วยของเจ้าและเป็นพระผู้ไถ่ของเจ้า องค์อานุภาพของยาโคบ”