17. ผู้ทรงนำรถรบและม้ากองทัพ และนักรบออกมาเขาทั้งหลายนอนลงด้วยกันและลุกขึ้นไม่ได้พวกเขาสูญสิ้นไปและดับเหมือนไส้ตะเกียง
18. พระองค์ตรัสดังนี้ว่า “อย่าจดจำสิ่งที่ล่วงเลยมาแล้วนั้นอย่าพิเคราะห์เรื่องในอดีต
19. นี่แน่ะ เรากำลังทำสิ่งใหม่ๆบัดนี้ มันงอกขึ้นมา เจ้าไม่เห็นหรือ?และเราจะทำทางในถิ่นทุรกันดารและแม่น้ำในที่แห้งแล้ง
20. สัตว์ในป่าทุ่งจะให้เกียรติเราคือหมาป่าและนกกระจอกเทศเพราะว่าเราให้น้ำในถิ่นทุรกันดารและให้แม่น้ำในที่แห้งแล้งเพื่อให้น้ำดื่มแก่ชนชาติผู้ที่เราเลือกสรร
21. คือชนชาติที่เราปั้นเพื่อเราเองเพื่อเขาจะกล่าวคำสรรเสริญเรา
22. “ถึงกระนั้นก็ไม่ใช่เราที่เจ้าเรียกหา โอ ยาโคบคือเจ้าไม่ได้เหน็ดเหนื่อยเพื่อเราเลย โอ อิสราเอล
23. เจ้าไม่ได้นำแพะแกะที่เป็นเครื่องบูชาเผาทั้งตัวมายังเราหรือให้เกียรติเราด้วยเครื่องบูชาของเจ้าเราไม่ได้ให้เจ้าแบกภาระเรื่องธัญบูชาหรือให้เจ้าเหน็ดเหนื่อยด้วยเรื่องกำยาน
24. เจ้าไม่ได้เอาเงินซื้อตะไคร้ให้เราหรือให้เราพอใจด้วยไขมันเครื่องบูชาของเจ้าแต่เจ้าได้ให้เราแบกภาระเรื่องบาปของเจ้าเจ้าให้เราเหน็ดเหนื่อยด้วยเรื่องความผิดของเจ้า
25. “เรา เราเองคือผู้นั้นผู้ลบล้างการทรยศของเจ้าด้วยเห็นแก่เราเองและเราจะไม่จดจำบาปของเจ้า
26. จงฟื้นความจำให้เรา ให้พวกเรามาโต้แย้งกันเจ้าจงให้การเพื่อพิสูจน์ว่าเจ้าถูก