14. ข้าพเจ้าร้องเหมือนนกนางแอ่น เหมือนนกกระเรียนข้าพเจ้าพิลาปเหมือนนกพิราบตาของข้าพเจ้าเหนื่อยล้าด้วยการมองขึ้นเบื้องบนข้าแต่องค์เจ้านาย ข้าพระองค์ถูกบีบบังคับ ขอทรงเป็นหลักประกันของข้าพระองค์
15. แต่ข้าพเจ้าจะพูดอะไรได้ เพราะพระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าแล้วและพระองค์เองทรงทำเช่นนั้นข้าพเจ้าดำเนินอย่างสงบเสงี่ยมตลอดปีเดือนของข้าพเจ้าเพราะความขมขื่นในใจของข้าพเจ้า
16. ข้าแต่องค์เจ้านาย มนุษย์ดำรงชีพด้วยสิ่งเหล่านี้และวิญญาณจิตของข้าพระองค์ก็มีชีวิตด้วยสิ่งทั้งหมดนี้ขอทรงให้ข้าพระองค์หายดีและให้ข้าพระองค์มีชีวิตอยู่
17. นี่แน่ะ เพื่อสวัสดิภาพของข้าพระองค์ข้าพระองค์จึงมีความขมขื่นอย่างยิ่งแต่พระองค์ทรงฉุดชีวิตของข้าพระองค์ออกจากหลุมของความพินาศเพราะพระองค์ทรงเหวี่ยงบาปทั้งหมดของข้าพระองค์ไว้ข้างหลังของพระองค์
18. เพราะแดนคนตายขอบพระคุณพระองค์ไม่ได้ความมรณาก็สรรเสริญพระองค์ไม่ได้บรรดาคนที่ลงไปยังหลุมนั้นจะหวังในความซื่อสัตย์ของพระองค์ไม่ได้
19. คนมีชีวิต คนมีชีวิต เขาขอบพระคุณพระองค์เหมือนอย่างที่ข้าพระองค์ทำอยู่ในเวลานี้บิดาจะบอกบุตรทั้งหลายให้รู้ถึงความซื่อสัตย์ของพระองค์
20. พระยาห์เวห์จะทรงช่วยข้าพเจ้าให้รอดและพวกเราจะบรรเลงเพลงด้วยเครื่องสายตลอดวันเวลาแห่งชีวิตของพวกเราที่พระนิเวศของพระยาห์เวห์
21. และอิสยาห์กล่าวว่า “ให้เอามะเดื่อก้อนมา และแปะไว้ที่พระยอด เพื่อพระองค์จะหายประชวร”
22. เฮเซคียาห์ตรัสด้วยว่า “อะไรเป็นหมายสำคัญที่ ข้าพเจ้าจะขึ้นไปยังพระนิเวศของพระยาห์เวห์? ”