11. หญิงที่อยู่อย่างพออกพอใจเอ๋ย จงตัวสั่นเจ้าผู้อยู่อย่างมั่นใจเอ๋ย จงสะดุ้งตัวสั่นจงแก้ผ้า และปล่อยตัวล่อนจ้อนแล้วเอาผ้ากระสอบคาดเอวไว้
12. จงทุบอกด้วยเรื่องไร่นาแสนสุขด้วยเรื่องเถาองุ่นผลดก
13. ด้วยเรื่องที่ดินชนชาติของเราซึ่งงอกแต่หนามใหญ่และหนามย่อยด้วยเรื่องบรรดาบ้านเรือนที่ชื่นบานภายในนครรื่นเริง
14. เพราะว่าพระราชวังจะถูกทอดทิ้งเมืองที่มีคนหนาแน่นจะถูกทิ้งร้างเนินเขาและหอคอยจะกลายเป็นถ้ำตลอดไปกลายเป็นที่ที่ชื่นบานของลาป่าและเป็นลานหญ้าของฝูงแพะแกะ
15. จนกว่าจะทรงเทพระวิญญาณจากเบื้องบนลงมาบนเราแล้วถิ่นทุรกันดารจะกลายเป็นสวนผลไม้และสวนผลไม้นั้นจะถือเสมือนว่าเป็นป่า
16. แล้วความยุติธรรมจะอาศัยอยู่ในถิ่นทุรกันดารและความชอบธรรมพักอยู่ในสวนผลไม้
17. ผลงานของความชอบธรรมจะเป็นสันติสุขและผลลัพธ์ของความชอบธรรมคือความเงียบสงบและความวางใจเป็นนิตย์
18. ชนชาติของข้าพเจ้าจะอาศัยในที่อยู่แห่งสันติสุขในบ้านเรือนปลอดภัยและในที่พักสงบ
19. แม้ป่าพังทลายเมื่อลูกเห็บตกและเมืองจะยุบลงอย่างสิ้นเชิง
20. ความสุขจะมีกับพวกท่านที่หว่านอยู่ข้างห้วงน้ำทั้งปวงผู้ปล่อยให้ตีนวัวและตีนลาอยู่อย่างอิสระ