12. ส่วนชนชาติของเรานั้น เด็กๆ เป็นผู้บีบบังคับเขาและผู้หญิงปกครองเหนือพวกเขาโอ ชนชาติของเราเอ๋ย ผู้นำของเจ้าทำให้เจ้าหลงทางทั้งทำให้วิถีทางของพวกเจ้าสับสน
13. พระยาห์เวห์ทรงยืนตัดสินความพระองค์ทรงยืนพิพากษาชนชาติของพระองค์
14. พระยาห์เวห์ทรงเข้าไปพิพากษาพวกผู้ใหญ่และเจ้านายแห่งชนชาติของพระองค์“พวกเจ้านี่แหละที่กลืนกินสวนองุ่นของริบจากคนจนก็อยู่ในบ้านของเจ้า
15. ที่พวกเจ้าบีบคั้นชนชาติของเราและบดขยี้หน้าคนจนนั้นหมายความว่าอย่างไร” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายผู้ทรงเป็นจอมทัพ ตรัสดังนี้แหละ
16. และพระยาห์เวห์ตรัสว่า“เพราะว่าบรรดาธิดาศิโยนนั้นหยิ่งผยองและเดินคอยืดคอยาวทั้งส่งตาหวานเดินกระตุ้งกระติ้งขยับเท้าให้มีเสียงกรุ๋งกริ๋ง
17. องค์เจ้านายจะให้เป็นรอยแผลตกสะเก็ดบนศีรษะของบรรดาธิดาศิโยนและพระยาห์เวห์จะทำให้หน้าผากของพวกนางโล้น”
18. ในวันนั้นองค์เจ้านายจะเอาบรรดาสิ่งงดงามไปเสีย คือกำไลข้อเท้า ปันจุเหร็จ ตุ้มวงเดือน
19. จี้ กำไลมือ ผ้าแถบ
20. ผ้ามาลา กำไลต้นแขน ผ้าคาดเอว ผอบน้ำมันหอม ตะกรุด
21. แหวนตราและห่วงที่จมูก
22. เสื้อออกงานและเสื้อคลุม ผ้าคลุมและกระเป๋าถือ
23. เสื้อผ้าโปร่ง เสื้อผ้าลินิน ผ้าโพกศีรษะและผ้าคลุมหน้า
24. แทนน้ำหอมจะมีแต่ความเน่าเหม็นแทนผ้าคาดเอวจะมีแต่เชือกรัดแทนผมดัดจะมีแต่ศีรษะล้านแทนเสื้องามล้ำค่า จะมีแต่ผ้ากระสอบแทนความงดงาม จะมีแต่ความอับอาย
25. พวกผู้ชายของท่านจะล้มลงด้วยดาบและทหารกล้าของท่านจะล้มลงในสงคราม
26. ประตูเมืองของเธอจะร้องไห้และไว้ทุกข์เธอจะถูกทำลายแล้วนั่งอยู่บนดิน