12. ส่วนชนชาติของเรานั้น เด็กๆ เป็นผู้บีบบังคับเขาและผู้หญิงปกครองเหนือพวกเขาโอ ชนชาติของเราเอ๋ย ผู้นำของเจ้าทำให้เจ้าหลงทางทั้งทำให้วิถีทางของพวกเจ้าสับสน
13. พระยาห์เวห์ทรงยืนตัดสินความพระองค์ทรงยืนพิพากษาชนชาติของพระองค์
14. พระยาห์เวห์ทรงเข้าไปพิพากษาพวกผู้ใหญ่และเจ้านายแห่งชนชาติของพระองค์“พวกเจ้านี่แหละที่กลืนกินสวนองุ่นของริบจากคนจนก็อยู่ในบ้านของเจ้า
15. ที่พวกเจ้าบีบคั้นชนชาติของเราและบดขยี้หน้าคนจนนั้นหมายความว่าอย่างไร” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายผู้ทรงเป็นจอมทัพ ตรัสดังนี้แหละ
16. และพระยาห์เวห์ตรัสว่า“เพราะว่าบรรดาธิดาศิโยนนั้นหยิ่งผยองและเดินคอยืดคอยาวทั้งส่งตาหวานเดินกระตุ้งกระติ้งขยับเท้าให้มีเสียงกรุ๋งกริ๋ง
17. องค์เจ้านายจะให้เป็นรอยแผลตกสะเก็ดบนศีรษะของบรรดาธิดาศิโยนและพระยาห์เวห์จะทำให้หน้าผากของพวกนางโล้น”
18. ในวันนั้นองค์เจ้านายจะเอาบรรดาสิ่งงดงามไปเสีย คือกำไลข้อเท้า ปันจุเหร็จ ตุ้มวงเดือน