11. และนิมิตทั้งหมดนี้กลายเป็นเหมือนถ้อยคำในหนังสือม้วนที่ปิดตราไว้ต่อพวกเจ้า เมื่อเขาให้แก่คนที่อ่านออกและกล่าวว่า “โปรดอ่านเล่มนี้” เขากล่าวว่า “ข้าอ่านไม่ได้เพราะมีตราปิดไว้”
12. และเมื่อเขาให้หนังสือแก่คนที่อ่านไม่ออกและกล่าวว่า “โปรดอ่านเล่มนี้” เขากล่าวว่า “ข้าไม่รู้หนังสือ”
13. และองค์เจ้านายตรัสว่า“เพราะชนชาตินี้เข้ามาใกล้ด้วยปากของเขาและให้เกียรติเราด้วยริมฝีปากของเขาแต่ใจของเขาห่างไกลจากเราเขานมัสการเราเหมือนเป็นระเบียบของมนุษย์ที่จำกันมา
14. เพราะฉะนั้น ดูสิ เราจะทำสิ่งมหัศจรรย์กับชนชาตินี้อีกคือทั้งประหลาดและอัศจรรย์ปัญญาของคนมีปัญญาของเขาจะพินาศไปและความเข้าใจของคนที่เข้าใจจะถูกปิดบังไว้”
15. วิบัติแก่ผู้ซ่อนแผนงานของเขาไว้ลึกๆ จากพระยาห์เวห์ซึ่งการกระทำของเขาอยู่ในความมืดพวกเขากล่าวว่า “ใครจะเห็นเรา? ใครจะรู้เรื่องของเรา? ”
16. เจ้าทำกลับตาลปัตรเสียจะถือว่าช่างปั้นเท่ากับดินเหนียวหรือ?และสิ่งถูกสร้างจะพูดถึงผู้สร้างมันว่า“เขาไม่ได้สร้างข้า”หรือสิ่งถูกปั้นจะพูดถึงผู้ปั้นมันว่า“เขาไม่มีความเข้าใจ” อย่างนี้หรือ?
17. อีกพักเดียวเท่านั้นไม่ใช่หรือ?ที่เลบานอนจะกลับกลายเป็นสวนผลไม้และสวนผลไม้จะถือว่าเป็นป่า
18. และในวันนั้น บรรดาคนหูหนวกจะได้ยินถ้อยคำของหนังสือม้วนและตาของคนตาบอดจะมองเห็นจากความเลือนรางและความมืด
19. คนใจถ่อมจะเพิ่มพูนความชื่นบานในพระยาห์เวห์และคนยากจนท่ามกลางมนุษย์จะยินดีในองค์บริสุทธิ์ของอิสราเอล