6. เพราะฉะนั้น คำสาปแช่งกลืนกินโลกและผู้อาศัยในนั้นก็แบกรับความผิดเพราะฉะนั้น ผู้อาศัยของโลกจึงถูกเผาผลาญและคนเหลืออยู่มีน้อย
7. เหล้าองุ่นใหม่ก็เหือดแห้งเถาองุ่นก็โรยราผู้ที่ใจร่าเริงทุกคนก็ถอนใจ
8. เสียงสนุกสนานของรำมะนาก็เงียบเสียงเฮฮาของผู้เบิกบานใจก็หยุดเสียงสนุกสนานของพิณเขาคู่ก็เงียบ
9. พวกเขาไม่ดื่มเหล้าองุ่นพร้อมกับร้องเพลงอีกเมรัยก็เป็นของขมแก่ผู้ดื่ม
10. เมืองวุ่นวายนั้นแตกเสียแล้วบ้านทุกหลังก็ปิดไม่ให้คนเข้า
11. มีเสียงเรียกร้องเรื่องเหล้าองุ่นตามถนนความยินดีทั้งหมดก็จางหายความสนุกสนานของโลกก็สาบสูญ
12. เหลือเพียงความร้างเปล่าอยู่ในเมืองประตูเมืองก็ถูกทุบทำลาย
13. เพราะว่าจะเป็นเช่นนี้ท่ามกลางโลกและท่ามกลางชนชาติทั้งหลายเหมือนกับการเขย่าต้นมะกอกเหมือนกับการเก็บเล็มภายหลังการเก็บพวงองุ่นแล้ว
14. พวกเขาเปล่งเสียงของเขาขึ้น เขาร้องด้วยความยินดีเขาโห่ร้องถึงความโอ่อ่าของพระยาห์เวห์จากตะวันตก
15. เพราะฉะนั้น จงถวายเกียรติแด่พระยาห์เวห์จากตะวันออกแด่พระนามของพระยาห์เวห์ พระเจ้าของอิสราเอลจากแผ่นดินชายทะเล
16. เราได้ยินเสียงเพลงสรรเสริญจากที่สุดปลายของโลกว่าศักดิ์ศรีจงมีแด่องค์ผู้ชอบธรรมแต่ข้าพเจ้าว่า “ข้าพเจ้าร่วงโรยไปข้าพเจ้าร่วงโรยไป วิบัติแก่ข้าพเจ้าคนทรยศนั้นก็ทรยศคนทรยศนั้นทรยศอย่างยิ่ง”
17. โอ ชาวแผ่นดินโลกเอ๋ยความสยดสยองและหลุมพราง ทั้งกับดักก็มาถึงท่าน
18. ผู้ใดหนีจากเสียงของความสยดสยองจะตกลงไปในหลุมพรางและผู้ใดปีนออกมาจากหลุมพรางก็จะถูกจับด้วยกับดักเพราะว่าหน้าต่างของท้องฟ้าก็ถูกเปิดและรากฐานของโลกก็สั่นไหว
19. โลกแตกสลายอย่างสิ้นเชิงแล้วโลกแยกออกเป็นเสี่ยงโลกสั่นไหวอย่างรุนแรง
20. โลกก็โซเซไปเหมือนคนเมามันแกว่งไปมาเหมือนเพิงการละเมิดของโลกกดหนักอยู่บนโลกมันล้มลง แล้วจะลุกไม่ขึ้นอีก