10. เพราะเจ้าได้หลงลืมพระเจ้าแห่งความรอดของเจ้าและไม่ได้จดจำพระศิลาแห่งการลี้ภัยของเจ้าดังนั้นเจ้าปลูกต้นไม้แห่งความยินดีและปักกิ่งองุ่นของคนต่างด้าวไว้
11. แม้ว่าเจ้าทำให้มันงอกในวันที่เจ้าปลูกมันและทำให้มันออกดอกในเช้าของวันที่เจ้าหว่านถึงกระนั้นผลการเก็บเกี่ยวก็จะหนีไปในวันแห่งความโศกเศร้าและความเจ็บปวดที่รักษาไม่ได้
12. เอ๊ะ เสียงอึกทึกของประชาชนมากมายดังสนั่นเหมือนเสียงดังสนั่นของทะเลเอ๊ะ เสียงดังกึกก้องของชนชาติทั้งหลายดังกึกก้องเหมือนเสียงกึกก้องของน้ำที่มีพลังมหาศาล
13. บรรดาชนชาติส่งเสียงกึกก้องเหมือนเสียงของน้ำเป็นอันมากแต่พระองค์จะทรงกำราบเขา และเขาจะหนีไปไกลๆถูกไล่ไปเหมือนแกลบที่ต้องลมบนภูเขาเหมือนฝุ่นที่ปลิวไปต่อหน้าพายุ
14. ดูซิ พอเวลาเย็น ก็มีความสยดสยองก่อนรุ่งเช้า เขาทั้งหลายก็ไม่มีแล้วนี่เป็นสภาพของพวกที่แย่งทรัพย์ของเราและเป็นส่วนของพวกที่ปล้นเรา