7. พระยาห์เวห์ผู้ซึ่งยาโคบเทิดทูน ทรงปฏิญาณโดยพระองค์เองว่า“เราจะไม่มีวันลืมการกระทำทุกอย่างของเขาแน่นอน
8. แผ่นดินจะไม่หวั่นไหวเพราะเรื่องนี้หรือ?ทุกคนที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินนั้นจะไม่ไว้ทุกข์หรือ?และแผ่นดินนั้นทั้งหมดก็ยกตัวขึ้นมาอย่างแม่น้ำไนล์ถูกซัดไปซัดมาและยุบลงอีกเหมือนแม่น้ำไนล์แห่งอียิปต์ไม่ใช่หรือ?”
9. พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสว่า “ในวันนั้นเราจะทำให้ดวงอาทิตย์ตกในเวลาเที่ยงวันทำให้โลกมืดไปในเวลากลางวันแสกๆ
10. เราจะให้งานเลี้ยงของเจ้าทั้งหลายกลับเป็นการไว้ทุกข์และให้เสียงเพลงทั้งสิ้นของเจ้าเป็นเพลงคร่ำครวญเราจะให้พวกเจ้าสวมผ้ากระสอบและโกนศีรษะกันทุกคนและเราจะทำให้เป็นเหมือนคนไว้ทุกข์ให้บุตรชายคนเดียวของเขาและวาระสุดท้ายก็จะให้เหมือนวันที่ขมขื่น”
11. พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสว่า “นี่แน่ะ วันเวลาก็มาถึงเมื่อเราจะส่งความกันดารมาที่แผ่นดินไม่ใช่กันดารอาหาร หรือกระหายน้ำแต่จะเป็นการกันดารพระวจนะของพระยาห์เวห์
12. พวกเขาจะเดินโซเซจากทะเลนี้ไปทะเลโน้นและจากทิศเหนือไปทิศตะวันออกเขาจะวิ่งไปวิ่งมา เพื่อแสวงหาพระวจนะของพระยาห์เวห์แต่จะหาไม่พบ
13. “ในวันนั้น สาวพรหมจารีที่งดงามและคนหนุ่มจะสลบไสลเพราะความกระหาย
14. บรรดาผู้ที่สาบานออกนามพระอาชิมาห์แห่งสะมาเรียและกล่าวว่า ‘โอ ดานเอ๋ย พระของท่านมีชีวิตอยู่แน่ฉันใด’และว่า ‘พระแห่งเบเออร์เชบามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด’เขาเหล่านี้จะล้มลง และจะลุกขึ้นไม่ได้อีกเลย”