18. วิบัติแก่เจ้าผู้ปรารถนาวันแห่งพระยาห์เวห์เจ้าจะปรารถนาวันแห่งพระยาห์เวห์ไปทำไม?วันนั้นเป็นความมืด มิใช่ความสว่าง
19. อย่างกับคนหนีสิงห์ไปปะหมีหรือเหมือนคนเข้าไปในเรือนเอามือเท้าฝาผนังและงูก็กัดเอา
20. วันแห่งพระยาห์เวห์เป็นความมืด มิใช่ความสว่างเป็นความมืดครึ้ม มิใช่ความเจิดจ้าเลย
21. “เราเกลียด เราชังบรรดาวันเทศกาลเลี้ยงของเจ้าและเราไม่ชอบการประชุมตามพิธีของเจ้าเลย
22. แม้ว่าเจ้าถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวและธัญบูชาแก่เราเราก็จะไม่ยอมรับสิ่งเหล่านั้นและเราจะไม่มองดูศานติบูชาที่เป็นสัตว์อ้วนพีของเจ้านั้น
23. จงนำเสียงเพลงของเจ้าไปจากเราเราจะไม่ฟังเสียงพิณใหญ่ของเจ้า
24. แต่จงให้ความยุติธรรมหลั่งไหลลงอย่างน้ำและให้ความชอบธรรมเป็นอย่างลำธารที่ไหลอยู่เป็นนิตย์
25. “โอ พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เจ้าได้นำเครื่องบูชาถวายแก่เราในถิ่นทุรกันดาร 40 ปีหรือ?
26. เจ้าได้หามพระสัคคูทกษัตริย์ของเจ้า และพระไควันดาวที่เป็นพระของเจ้า รูปเคารพทั้งสองซึ่งเจ้าได้ทำไว้สำหรับตัวเจ้าเองไม่ใช่หรือ?
27. เพราะฉะนั้น เราจะนำเจ้าไปเป็นเชลย ณ ที่เลยเมืองดามัสกัสไป” พระยาห์เวห์ ผู้ทรงพระนามว่าพระเจ้าจอมทัพ ตรัสดังนี้แหละ