14. ชนชาติทั้งหลายได้ยินแล้ว ก็พากันสะทกสะท้านคนฟีลิสเตียรู้สึกปวดร้าว
15. ครั้งนั้นพวกเจ้านายแห่งเอโดมก็พากันหวาดผวาและพวกผู้นำแห่งโมอับก็ตัวสั่นคนคานาอันทั้งปวงก็ระส่ำระสายไป
16. ความรู้สึกสยดสยองและความตกใจกลัวอุบัติขึ้นในใจของพวกเขาเนื่องด้วยฤทธานุภาพแห่งพระกรของพระองค์ พวกเขาหยุดนิ่งอยู่เหมือนก้อนหินข้าแต่พระยาห์เวห์ จนประชากรของพระองค์ผ่านพ้นไปจนชนชาติซึ่งพระองค์ทรงซื้อไว้แล้วผ่านไป
17. พระองค์ทรงนำพวกเขาเข้ามา และให้เขาตั้งหลักแหล่งบนภูเขาของพระองค์ข้าแต่พระยาห์เวห์ เป็นสถานที่ซึ่งพระองค์ทรงสร้างไว้เพื่อเป็นที่ประทับของพระองค์ข้าแต่องค์เจ้านาย สถานนมัสการซึ่งพระหัตถ์ของพระองค์ทรงสถาปนาไว้
18. พระยาห์เวห์จะทรงครอบครองอยู่เป็นนิตย์นิรันดร์”
19. เพราะเมื่อกองม้าของฟาโรห์กับรถรบและพลม้าของท่านลงไปในทะเล พระยาห์เวห์ก็ทรงให้น้ำทะเลไหลกลับมาท่วมเสีย แต่ชนชาติอิสราเอลเดินไปบนดินแห้งกลางทะเลนั้น