17. ฉันทำที่นอนของฉันให้หอมด้วยมดยอบกฤษณา และอบเชย
18. มาเถอะ ให้เรามาอิ่มด้วยความรักจนรุ่งเช้าให้เราสำเริงสำราญกันด้วยความรัก
19. เพราะสามีของฉันไม่อยู่บ้านเขาไปทางไกล
20. เขาพกเงินไปถุงหนึ่งพอวันเพ็ญเขาจึงจะกลับมา”
21. นางหว่านล้อมเขาด้วยคำเชิญชวนมากมายนางชักจูงเขาด้วยคำพูดพะเน้าพะนอ
22. เขาก็ติดตามนางไปทันทีอย่างวัวตัวผู้ไปสู่การฆ่าหรืออย่างกวางเข้าไปติดกับดัก
23. จนลูกธนูปักลึกถึงตับของมันอย่างนกรนเข้าไปหาบ่วงเขาไม่รู้ว่า นี่มีค่าถึงชีวิต
24. ลูกทั้งหลายเอ๋ย บัดนี้จงฟังข้าและจงใส่ใจถ้อยคำจากปากของข้า
25. อย่าให้ใจของเจ้าหันไปตามทางของนางอย่าหลงอยู่ในวิถีของนาง
26. เพราะนางได้ฟัดเหยื่อลงเสียเป็นอันมากเออ คนที่นางฆ่านั้นก็มากมายนับไม่ถ้วน
27. บ้านของนางเป็นทางไปสู่แดนคนตายลงไปถึงห้องแห่งความตาย