1. ลูกเอ๋ย จงตั้งใจฟังปัญญาของข้าจงเอียงหูของเจ้าฟังความเข้าใจของข้า
2. เพื่อเจ้าจะรักษาความเฉลียวฉลาดไว้และปากของเจ้าจะระแวดระวังความรู้
3. เพราะปากของหญิงแพศยาก็หยาดน้ำผึ้งออกมาและคำพูดของนางก็ลื่นยิ่งกว่าน้ำมัน
4. แต่ในที่สุด นางก็ขมอย่างบอระเพ็ดและคมอย่างดาบสองคม
5. เท้าของนางก้าวลงไปสู่ความตายย่างเท้าของนางมุ่งตรงไปยังแดนคนตาย
6. นางไม่สนใจวิถีแห่งชีวิตหนทางของนางวนเวียนไป และนางไม่รู้
7. ลูกทั้งหลายเอ๋ย บัดนี้จงฟังข้าและอย่าพรากจากถ้อยคำแห่งปากของข้า
8. จงหลีกทางของเจ้าให้ไกลจากนางอย่าไปใกล้ประตูบ้านของนาง
9. เกรงว่าเจ้าจะให้เกียรติของเจ้าแก่คนอื่นและให้ปีเดือนของเจ้าแก่คนไร้เมตตา
10. เกรงว่าคนแปลกหน้าจะอิ่มเอมด้วยทรัพย์สินของเจ้าและของที่ได้มาด้วยน้ำพักน้ำแรงของเจ้าจะตกไปในบ้านของคนต่างด้าว
11. และเมื่อบั้นปลายชีวิตของเจ้ามาถึง เจ้าจะครวญครางเมื่อเนื้อและกายของเจ้าเสื่อมสิ้นไป
12. และเจ้าพูดว่า “ข้าเกลียดการตีสอนเสียจริงๆและจิตใจของข้าดูหมิ่นการตักเตือน
13. ข้าไม่ฟังเสียงครูของข้าหรือเอียงหูให้แก่ผู้สั่งสอนของข้า
14. ข้าจวนจะย่อยยับอยู่รอมร่อในท่ามกลางคนที่ประชุมกันอยู่นั้น”
15. จงดื่มน้ำจากถังเก็บน้ำของเจ้าดื่มน้ำไหลจากบ่อของเจ้าเอง