14. ถ้าพระราชาพิพากษาคนจนด้วยความเที่ยงธรรมพระที่นั่งของพระองค์จะตั้งอยู่เป็นนิตย์
15. ไม้เรียวและคำตักเตือนให้ปัญญาแต่เด็กที่ถูกปล่อยปละละเลยจะนำความอับอายมาสู่มารดา
16. เมื่อคนอธรรมทวีอำนาจ การทรยศก็ทวีขึ้นแต่คนชอบธรรมจะเห็นความล่มจมของเขา
17. จงตีสอนบุตรของเจ้า และเขาจะให้เจ้าสบายใจเขาจะให้ความปีติยินดีแก่เจ้า
18. ที่ที่ไม่มีนิมิต ประชาชนก็ปล่อยตัวแต่คนที่รักษาธรรมบัญญัติย่อมเป็นสุข
19. สักแต่ใช้คำพูดเท่านั้นจะสั่งสอนคนรับใช้ไม่ได้เพราะแม้เขาจะเข้าใจ แต่เขาก็ไม่เชื่อฟัง
20. เจ้าเห็นคนปากไวหรือ?ยังมีความหวังในคนโง่มากกว่าเขา
21. คนที่ตามใจคนรับใช้ของตนตั้งแต่เด็กๆในที่สุดจะพบว่าเขานำความยุ่งยากมาให้
22. คนขี้โมโหเร้าให้เกิดการวิวาทและคนเจ้าอารมณ์ก็ทำให้เกิดการทรยศมากขึ้น
23. ความหยิ่งของคนนำเขาให้ต่ำลงแต่คนถ่อมตัวจะได้รับเกียรติ
24. ผู้สมคบกับขโมยย่อมเกลียดชังชีวิตของตนเขาได้ยินคำสาบาน แต่ไม่เปิดเผยอะไรเลย
25. การกลัวคนได้วางบ่วงไว้แต่คนที่วางใจในพระยาห์เวห์ก็ปลอดภัย
26. คนมากมายแสวงหาความพอใจจากผู้ครอบครองแต่คนจะได้รับความยุติธรรมจากพระยาห์เวห์
27. คนอยุติธรรมเป็นที่สะอิดสะเอียนแก่คนชอบธรรมและคนซื่อตรงก็เป็นที่สะอิดสะเอียนแก่คนอธรรม