11. ถ้อยคำที่พูดถูกกาลเทศะเหมือนผลแอปเปิ้ลทองคำล้อมด้วยเงิน
12. คำตักเตือนของคนมีปัญญาแก่หูที่คอยฟังก็เหมือนห่วงทองคำและเครื่องประดับทองบริสุทธิ์
13. หิมะให้ความเย็นในฤดูเกี่ยวอย่างไรผู้สื่อสารที่ซื่อสัตย์ต่อผู้ที่ใช้เขา ย่อมทำให้จิตวิญญาณของนายชุ่มชื่นอย่างนั้น
14. คนที่อวดว่าจะให้ของกำนัลแต่ไม่ได้ให้ก็เหมือนเมฆและลมที่ไม่มีฝน
15. ความอดกลั้นอาจชักนำผู้ครอบครองได้และลิ้นอ่อนหวานอาจโน้มน้าวใจให้อ่อนลงได้
16. ถ้าเจ้าพบน้ำผึ้ง จงกินแต่พอดีเกรงว่าเจ้าจะอิ่มและอาเจียนออกมา
17. อย่าไปเยี่ยมเพื่อนบ้านของเจ้าบ่อยๆเกรงว่าเขาจะเอือมระอาเจ้า และเกลียดชังเจ้า
18. ผู้ใดเป็นพยานเท็จกล่าวหาเพื่อนบ้านของตนก็เหมือนกระบองศึก หรือดาบ หรือลูกธนูคมกริบ
19. การวางใจคนไม่ซื่อในวันยากลำบากก็เหมือนฟันที่ผุหรือเท้าที่ซวนเซ
20. คนที่ร้องเพลงให้คนหนักใจฟังก็เหมือนคนถอดเสื้อผ้าออกในวันอากาศหนาวและเหมือนเอาน้ำส้มสายชูมาราดบนแผล
21. ถ้าศัตรูของเจ้าหิว จงให้อาหารเขากินและถ้าเขากระหาย จงให้น้ำเขาดื่ม
22. เพราะเจ้าจะสุมถ่านที่ลุกโพลงไว้บนศีรษะของเขาและพระยาห์เวห์จะประทานบำเหน็จแก่เจ้า
23. ลมเหนือนำฝนมาฉันใดลิ้นที่นินทาลับหลังก็นำใบหน้าบูดบึ้งมาฉันนั้น
24. อยู่ที่มุมบนหลังคาดีกว่าอยู่ร่วมบ้านกับหญิงขี้ทะเลาะ
25. ข่าวดีจากแดนไกลก็เหมือนน้ำเย็นที่ให้แก่คนกระหาย
26. คนชอบธรรมที่ยอมแพ้คนอธรรมก็เหมือนน้ำพุมีโคลนหรือเหมือนน้ำบ่อที่สกปรก
27. กินน้ำผึ้งมากไม่ดีฉันใดแสวงหาเกียรติร่ำไปก็ไม่ดีฉันนั้น
28. คนที่ควบคุมตนเองไม่ได้ก็เหมือนเมืองที่ถูกทำลายและไม่มีกำแพง