1. คนที่ปลีกตัวไปจากผู้อื่นก็แสวงหาแต่สิ่งที่ตนปรารถนาและขัดแย้งกับสติปัญญาทุกอย่าง
2. คนโง่ไม่เพลิดเพลินในความเข้าใจแต่เพลิดเพลินในการแสดงความคิดเห็นของตนเท่านั้น
3. เมื่อคนอธรรมมาถึง ความหมิ่นประมาทก็มาด้วยและความอัปยศมากับความอดสู
4. คำจากปากของคนเราเป็นน้ำลึกน้ำพุแห่งปัญญาเป็นธารน้ำไหล
5. การลำเอียงเข้าข้างคนอธรรมนั้นไม่ดีการลิดรอนความยุติธรรมไปจากคนชอบธรรมก็ไม่ดีด้วย
6. ริมฝีปากของคนโง่นำการวิวาทมาและปากของเขาก็เชื้อเชิญการโบย
7. ปากของคนโง่เป็นสิ่งทำลายตัวเขาเองและริมฝีปากของเขาก็เป็นบ่วงดักตนเอง
8. ถ้อยคำของผู้ซุบซิบนินทาก็เหมือนชิ้นอาหารอร่อยมันลงไปยังส่วนต่างๆ ในร่างกาย
9. คนเกียจคร้านในการงานก็เป็นพี่น้องกับคนที่ชอบทำลาย
10. พระนามของพระยาห์เวห์เป็นหอรบแข็งแกร่งคนชอบธรรมวิ่งเข้าไปในนั้นและปลอดภัย
11. ทรัพย์สมบัติของคนมั่งคั่งเป็นเมืองเข้มแข็งของเขาและเป็นเหมือนกำแพงสูงตามความคิดเห็นของเขา
12. ใจของคนจะผยองก่อนถึงการถูกทำลายแต่ความถ่อมตัวมาก่อนเกียรติ
13. ถ้าคนตอบก่อนจะได้ยินก็เป็นความโง่และความขายหน้าแก่เขา
14. จิตใจของคนทนต่อความเจ็บป่วยได้แต่จิตใจชอกช้ำใครจะทนได้เล่า?
15. ใจของคนที่มีความเข้าใจย่อมได้ความรู้และหูของคนมีปัญญาแสวงหาความรู้
16. ของกำนัลของใครย่อมเปิดทางให้คนนั้นและนำเขามาถึงคนใหญ่คนโต
17. ผู้แถลงคดีของตนก่อนดูเหมือนเป็นฝ่ายถูกจนกว่าฝ่ายตรงข้ามจะมาสอบสวนเขา