18. ความจองหองมาก่อนการถูกทำลายและใจผยองก็มาก่อนการล้ม
19. เป็นคนถ่อมตัวอยู่กับคนยากจนก็ดีกว่าแบ่งของที่ริบมาได้กับคนเย่อหยิ่ง
20. ผู้ใส่ใจพระวจนะจะเจริญรุ่งเรืองและคนที่วางใจในพระยาห์เวห์จะสุขสบาย
21. คนมีปัญญาเรียกได้ว่าเป็นคนมีความเข้าใจและวาจาอ่อนหวานเพิ่มอำนาจการสั่งสอน
22. ปัญญาเป็นน้ำพุแห่งชีวิตแก่ผู้เป็นเจ้าของแต่ความโง่เป็นการลงโทษแก่คนโง่
23. ใจของคนมีปัญญาทำให้วาจาของเขาสุขุมและเพิ่มอำนาจการสั่งสอนแก่ปากของเขา
24. ถ้อยคำแช่มชื่นเป็นเหมือนรวงผึ้งเป็นความหวานแก่วิญญาณจิตและเป็นพลานามัยแก่ร่างกาย
25. มีทางหนึ่งซึ่งคนเราคิดว่าถูกแต่ปลายทางคือความมรณา
26. ความหิวของคนงานทำงานให้เขาเพราะปากของเขากระตุ้นเขาไป
27. คนถ่อยคิดแผนชั่วปองร้ายคนอื่นคำพูดจากริมฝีปากของเขาเหมือนไฟลวก
28. คนตลบตะแลงแพร่การวิวาทและผู้ซุบซิบนินทาก็แยกเพื่อนสนิทออกจากกัน
29. คนโหดร้ายล่อชวนเพื่อนบ้านของเขาและนำเขาไปในทางไม่ดี